Request for Data R-40C

Request for Data R-40C – konkurs United States Army Air Forces z 1939 na nowoczesny myśliwiec o bardzo wysokich osiągach.

Historia

Po wybuchu II wojny światowej w 1939 do Europy udała się misja wojskowa United States Army Air Corp (USAAC), której zadaniem było określenie sytuacji militarnej oraz opis ówczesnych konstrukcji lotniczych, używanych przez strony konfliktu^[1][2]. Ukończony pod koniec 1939 raport sugerował, że Stany Zjednoczone raczej nie unikną wejścia do wojny^[1]. Pod koniec 1939 dowództwo USAAC wysłało do amerykańskich producentów lotniczych dokument o nazwie Request for Data R-40C w którym poproszono o projekty nowych samolotów o znacząco lepszych parametrach od ówcześnie istniejących^[2]. Sam proces znacząco różnił się od wcześniejszego sposobu zamawiania nowych samolotów przez USAAF w ramach tzw. Circular Proposals. Program RfD R-40C miał trzy fazy: 30-dniowa wstępna faza projektowa, budowa modeli i testy aerodynamiczne oraz projektowanie i budowa prototypu, który miał być dostarczony nie później niż 30 czerwca 1941^[2].

W dokumencie zaznaczono, że nowe konstrukcje maja używać amerykańskich silników o dużych mocach; istniejącego już 1250-konnego Allison V-1710, a także budowanych jeszcze Continental XIV-1430 (1700 KM) oraz Pratt & Whitney X-1800 (1850 KM), a także że wymagana prędkość maksymalna samolotów ma wynosić przynajmniej 425 mil na godzinę (683 km/h), a pożądana przynajmniej 525 mil na godzinę (845 km/h)^[2].

Samoloty musiały mieć dużą prędkość wznoszenia, czas wejścia na wysokość 20 tysięcy stóp (6096 m) nie mógł przekraczać siedmiu minut, miały być uzbrojone w przynajmniej cztery karabiny maszynowe i musiały być zdolne przenosić przynajmniej sześć 20-funtowych (9 kg) bomb^[3].

W odpowiedzi na RfD powstały takie samoloty jak Bell XP-52^[1], Vultee XP-54 Swoose Goose, Curtiss-Wright XP-55 Ascender i Northrop XP-56 Black Bullet^[2]. Powstało także wiele niezrealizowanych projektów, np.: McDonnell Model 1^[4] czy Republic AP-12^[3].