Rezerwy walutowe

Rezerwy walutowe, rezerwy dewizowe^[1] – płynne aktywa zagraniczne, które są kontrolowane i posiadane przez krajowy bank centralny (np. zagraniczne waluty zdeponowane w banku centralnym). Do funkcji rezerw walutowych należy m.in. zabezpieczenie operacji wyrównujących bilans płatniczy kraju, gwarantowanie wymienialności pieniądza krajowego oraz umożliwienie interwencji na rynku walutowym^[2].

Rezerwy w walutach i złocie w 2006 r.

Historia

Początkowo rezerwy były przetrzymywane w złocie. Po wprowadzeniu systemu z Bretton Woods, Stany Zjednoczone związały swoją walutę ze złotem. Spowodowało to, że niektóre państwa zrezygnowały z trzymania rezerw w złocie i zaczęły trzymać je w dolarach^[3]. Banki centralne zazwyczaj trzymają rezerwy w kilku walutach.

Cel

Głównym celem posiadania rezerw walutowych przez banki centralne jest utrzymanie stabilności i bezpieczeństwa walutowego państw.

Poziomy rezerw walutowych

Na koniec 2014 roku ok. 33% wszystkich oficjalnych rezerw walutowych było trzymanych w dolarach, a ok. 12% euro^[4].

Państwa, które mają największe rezerwy walutowe (w sumie posiadają ok. 80% światowych rezerw walutowych):

Pozycja	Państwo	mld USD (koniec miesiąca)
1	Chiny	3843 (grudzień 2014)[5]
2	Japonia	1261 (grudzień 2014)[6]
–	Strefa euro	743 (grudzień 2014)[7]
3	Arabia Saudyjska	732 (grudzień 2014)[8]
4	Szwajcaria	545 (grudzień 2014)[9]
5	Tajwan	419 (grudzień 2014)[10]
6	Rosja	385 (grudzień 2014)[11]
7	Korea Południowa	364 (grudzień 2014)[12]
8	Brazylia	364 (grudzień 2014)[13]
9	Hongkong	329 (grudzień 2014)[14]
10	Indie	320 (grudzień 2014)[15]

Poziom rezerw walutowych Polski

Na koniec sierpnia 2018 rezerwy walutowe NBP wynosiły 416 898,5 mln zł^[16]:

• Złoto monetarne – 16 039,0 mln zł;
• SDR – 1 533,2 mln zł;
• Transza rezerwowa w Międzynarodowym Funduszu Walutowym – 2 398,7 mln zł;
• Należności w walutach wymienialnych – 396 927,6 mln zł.

Zobacz też

• bilans płatniczy