Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Rodrigo Palacio
piłkarz argentyński Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Rodrigo Sebastián Palacio Alcalde (ur. 5 lutego 1982 w Bahia Blanca) – argentyński piłkarz, reprezentant Argentyny.
Remove ads
Kariera klubowa
Podsumowanie
Perspektywa
Początki
Rodrigo Palacio jest wychowankiem Bella Vista Bahía Blanca, dla którego pierwszy oficjalny mecz rozegrał w 2001 r. Zawodową karierę kontynuował od 2002 w klubie Huracán Tres Arroyos, do którego przeniósł się za 60 tysięcy dolarów. Debiutował w drużynie El Globito 25 sierpnia 2002 w meczu z Juventud Antoniana Salta, w którym też zdobył pierwszego gola. Na początku 2004 r. był testowany przez Betis Sewilla. Coraz lepsza gra sprawiła, że podpisał kontrakt z Club Atlético Banfield, który zapłacił za niego 250 tysięcy dolarów.
Boca Juniors
Po zakończeniu rundy Clausura w roku 2004 został dostrzeżony przez ekipę Boca Juniors i kupiony latem 2005 r. przez ten klub za 190 tysięcy euro. Debiutował w meczu z Racingiem. Pierwsze trafienie zaliczył 18 stycznia 2005 w starciu z Independiente. 7 sierpnia dwukrotnie pokonał bramkarza w meczu z Gimnasia y Esgrima Jujuy. 2 października powtórzył to w spotkaniu z Quilmes Atlético Club[1]. W sezonie 2005/2006 strzelił 22 gole i został najlepszym strzelcem w drużynie. Przyczynił się do zdobycia mistrzostwa ligi argentyńskiej obydwu rund. Dzięki bardzo dobrej formie został wybrany przez fanów zespołu najlepszym zawodnikiem sezonu 2005/06. Z Boca wygrał: Copa Libertadores (2007), Copa Sudamericana (2005) i trzy razy Recopa Sudamericana (2005, 2006, 2008). 8 kwietnia 2007 zdobył dwie bramki w meczu z Velez Sarsfield. W trakcie Torneo Inicial 2006/07 dwukrotnie strzelał bramki: San Lorenzo (27 sierpnia 2006), Gimnasią (10 września), Velezem (1 października) i Colon Santa Fe (26 listopada)[2]. 16 września 2007 zaliczył trzy asysty w starciu z Banfield. W grudniu 2007 brał udział w Klubowych Mistrzostwach Świata. Zakończyły się one porażką Boca w finale z Milanem 4:2, w którym Rodrigo zdobył jedną z bramek. Po turnieju został ogłoszony 3 najlepszym piłkarzem. 8 czerwca zdobył gola i zaliczył dwie asysty w spotkaniu z Lanus. 7 marca dwukrotnie pokonał golkipera Atlasu Guadalajara w potyczce fazy grupowej Copa Libertadores[3]. 22 czerwca 2008 w meczu z CA Tigre zdobył 2 gole i asystował przy dwóch kolejnych[4]. Dla Boca Juniors zagrał w 130 meczach ligowych i strzelił 55 bramek.
Genoa
17 lipca 2009 roku Palacio podpisał 4-letni kontrakt z włoskim zespołem Genoa FC, który zapłacił za niego 4,9 mln euro[5]. Miał w nim zastąpić sprzedanego Diego Milito. Debiut Palacia w nowych barwach przypadł na kwalifikacyjne spotkanie do Ligi Europy z Odense BK. W Serie A zaczął występować od meczu z AS Roma rozegranego 23 sierpnia. Pierwszą bramkę zdobył dopiero 5 listopada 2009 z Lille OSC (3:2), gdyż uniemożliwiła mu wcześniej grę kontuzja kostki. 6 grudnia w meczu z FC Parma zdobył premierwoego gola w Serie A. 14 marca miał udział przy 3 golach strzelonych Cagliari Calcio – strzelił bramkę i asystował przy dwóch. 18 kwietnia 2010 zaliczył dwa trafienia z Parmą[6]. 20 lutego 2011 zdobył dwie bramki i asystował przy trzeciej w meczu z Romą[4]. 17 kwietnia 2011 w starciu z Brescią (3:0) zaliczył asysty przy wszystkich trzech golach dla Genoy. 23 kwietnia dwukrotnie pokonał bramkarza US Lecce. Szczególnie udany był dla niego sezon 2011/12 w którym zdobył 19 bramek w lidze, co stanowiło 4 rezultat w Serie A. Ustrzelił wtedy 4 dublety w lidze: z Catanią (21 września), US Palermo (22 stycznia), SSC Napoli (29 stycznia) oraz Parmą (25 lutego) i jeden w Pucharze Włoch z AG Nocerina[7]. Niemal w pojedynkę ograł 21 września Catanię (3:0), której zaaplikował 2 trafienia oraz asystował przy trzecim. Bramkarza w meczu z Lacjum rozegranym 5 lutego 2012 r. pokonał zaskakującym uderzeniem piętą[8]. 6 maja otrzymał w spotkaniu z US Palermo pierwszą we Włoszech czerwoną kartkę. Ogółem w Genoi zagrał w 90 meczach ligowych i zdobył w nich 35 goli.
Inter

W 2012 roku przeszedł do Interu Mediolan, który chciał pozyskać Palacio rok wcześniej[9], za 10,5 mln euro[5]. Z tytułu trzyletniego kontraktu otrzymuje 2,5 mln euro rocznie[10]. Pierwszy mecz w barwach Interu rozegrał 2 sierpnia przeciwko Hajdukowi Split w Lidze Europy (3:0). W rozegranym 23 sierpnia meczu Ligi Europy z FC Vaslui zdobył pierwszego gola w nowych barwach[11]. 18 grudnia w meczu Pucharu Włoch stanął w bramce Interu na kilkanaście minut, gdyż bramkarz La Beneamata doznał kontuzji, a limit zmian został wyczerpany[12][13]. 3 marca 2013 r. w spotkaniu Interu z Catanią po wejściu po przerwie strzelił dwie bramki oraz zanotował asystę czym odwrócił losy meczu w którym Mediolańczycy przegrywali już 0:2[14]. W rozgrywkach Ligi Europy 2012/13 strzelił 6 bramek w części zasadniczej: dwie w drugim meczu z Partizanem (8 listopada), jedną w pierwszym, dwie w pierwszym spotkaniu 2 rundy z CFR Cluj (14 lutego), a w rewanżowym starciu w 1/16 z Tottenhamem do gola dołożył asystę[15]. Ponadto w eliminacjach dwukrotnie zdobył po golu w dwumeczu z FC Vaslui. 3 kwietnia dwa razy zmusił do kapitulacji bramkarza Sampdorii[16]. 30 czerwca 2017 roku wygasł jego kontrakt z Interem.
Remove ads
Kariera reprezentacyjna
Debiut w kadrze nastąpił 9 marca 2005 r. w meczu przeciwko Meksykowi (1:1). Następnie Palacio został powołany przez trenera Jose Pekermana do 23-osobowej kadry reprezentacji Argentyny na Mistrzostwa Świata w Niemczech. Na turnieju tym Palacio zagrał tylko w meczu przeciwko drużynie Wybrzeża Kości Słoniowej, kiedy to w 64 minucie zmienił Hernána Crespo. Rok 2007 to występ w barwach Argentyny na Copa America, który zakończył się zdobycie srebra. Pierwszą bramkę w narodowych barwach zdobył 15 lipca 2008 w meczu z Ekwadorem (1:1).
Remove ads
Styl gry
Palacio najlepiej czuje się grając na skrzydle lub za wysuniętym napastnikiem, ale z konieczności potrafi i to całkiem dobrze zagrać jako wysunięty napastnik[17]. Dysponuje dobrą szybkością, wyszkoleniem technicznym, dryblingiem oraz siłą[18].
Sukcesy
Klubowe
- Mistrzostwo Argentyny (3): Apertura 2005, Clausura 2006, Apertura 2008
- Copa Libertadores: 2007
- Copa Sudamericana: 2005
- Recopa Sudamericana (3): 2005, 2006, 2008
Indywidualne
- król strzelców ligi argentyńskiej: Apertura 2006
- Brązowa Piłka FIFA Club World Cup: 2007
- Premios Jorge Newbery: 2008
- najskuteczniejszy zawodnik w historii Recopa Sudamericana
- Najlepsza jedenastka Ameryki: 2005, 2006[19]
Reprezentacyjne
- Copa America 2007: srebro
- Mistrzostwa Świata 2014:
Srebrny
Rekordy
- Najstarszy strzelec hat-tricka w historii Serie A (39 lat i 86 dni). Rekord ustanowił 2 maja 2021 roku w zremisowanym 3 - 3 meczu przeciwko Fiorentinie.[20]
Remove ads
Życie prywatne
Jest synem Joségo Ramóna Palacia, który był piłkarzem Olimpo Bahía Blanca w latach 80. Dzięki hiszpańskim korzeniom (jego rodzina wywodzi się z Kantabrii) posiada obywatelstwo Hiszpanii. Jego zwisający z tyłu głowy kucyk, będący jego znakiem rozpoznawczym, to Trenza, którego nikt nie może dotykać[21]. Zapuścił go po skończeniu 18 lat, gdy postanowił krótko się obcinać. Ma z Wendy, która jest jego partnerką, syna Juana. W rodzinnym Bahia Blanca ma swój dom do którego wraca na coroczne wakacje[22]. Lubi grać na PlayStation, słuchać rocka oraz koszykówkę, którą kiedyś trenował. Jako dziecko kibicował Gimnasii y Esgrimie i marzył, aby zostać piłkarzem[23].
Remove ads
Statystyki
Klubowe
Reprezentacyjne
Remove ads
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads