Roman Garbowski (funkcjonariusz)

Roman Garbowski, do 1946 Rachmiel Garber (ur. 3 października 1913 w Krynkach^[1], zm. 13 grudnia 1979^[2]) – polski żołnierz Ludowego Wojska Polskiego w stopniu pułkownika, inżynier i urzędnik państwowy, Główny Inspektor Ochrony Pogranicza (1948–1949), dowódca Wojsk Ochrony Pogranicza (1950–1951).

Ten artykuł dotyczy pułkownika. Zobacz też: Roman Garbowski – aktor.

Roman Garbowski

Rachmiel Garber

pułkownik
Data i miejsce urodzenia	3 października 1913 Krynki
Data śmierci	13 grudnia 1979
Przebieg służby
Lata służby	1943–1964
Siły zbrojne	Ludowe Wojsko Polskie
Stanowiska	Główny Inspektor Ochrony Pogranicza (1948–1949), dowódca Wojsk Ochrony Pogranicza (1950–1951)
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa

Życiorys

Pochodził z rodziny żydowskiej, syn Gerszona (Grzegorz) i Musi^[1]. Absolwent wyższej szkoły inżynierii w Gandawie, od 1936 do 1937 uczył się w Szkole Podchorążych Rezerwy w Bydgoszczy. We wrześniu 1939 uczestniczył w polskiej wojnie obronnej^[3] w szeregach 62 Pułku Piechoty. W 1943 przymusowo zmobilizowany jako inżynier do „strojbatalionu”, grupy budowlanej działającej dla władz ZSRR. W lipcu 1943 wstąpił ochotniczo do 1 Polskiej Dywizji im. Tadeusza Kościuszki, wraz z nią przeszedł cały szlak bojowy. Do września 1945 był pomocnikiem szefa Oddziału Operacyjnego Sztabu Dywizji, następnie jej szefem. Doszedł do rangi pułkownika^[1].

14 maja 1948 został Głównym Inspektorem Ochrony Pogranicza (od 1 stycznia 1950 po zmianie nazwy dowódcą Wojsk Ochrony Pogranicza), stanowisko zajmował do 21 marca 1951^[4]. W latach 1951–1955 kierował odpowiedzialnym m.in. za mobilizację Biurem Wojskowym Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego^[1] (po przekształceniu od 1954 w strukturach Ministerstwa Spraw Wewnętrznych)^[5]. Następnie w ramach MSW kierował Zarządem Organizacyjno-Wojskowym (1955–1958)^[6] oraz był radcą ministra ds. wojskowych i starszym inspektorem ds. organizacyjno-wojskowych (1960–1964)^[7]. W międzyczasie kształcił się w Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR (1958–1960). Po zwolnieniu z dyspozycji MON przeniesiony na stanowisko szefa Departamentu WojskowegoMinisterstwa Szkolnictwa Wyższego^[8].

Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach^[2]