Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Ross Muir
szkocki snookerzysta Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Ross Muir (ur. 6 października 1995 w Edynburgu) – szkocki snookerzysta.
Remove ads
Kariera
Podsumowanie
Perspektywa
Ross Muir wyróżniał się już jako młody zawodnik. Od 12 roku życia osiągał breaki stupunktowe, w wieku 14 lat wygrał konkurs juniorów do lat 15 „Pontin’s Star of the Future”, a rok później dotarł do finału kolejnej grupy wiekowej. W 2009 roku wygrał zawody Junior Pot Black w Sheffield. Od Mistrzostw U14 zdobywał kilka tytułów juniorskich Scottish Association, był kapitanem drużyny U16, która zdobyła tytuł Home International, a w 2013 roku, w wieku 18 lat, wygrał Mistrzostwa Szkocji w Snookerze[2]. Od młodości nosił rękawicę bilardową, ponieważ spocone dłonie utrudniały mu grę. Rękawica ta stała się jego znakiem rozpoznawczym i zyskała przydomek The Glove from Above[3].
W 2013 wziął udział w Q School, aby zakwalifikować się do World Snooker Tour. Już rok wcześniej próbował bez powodzenia, ale tym razem wygrał swoją grupę w drugim turnieju i w ten sposób zapewnił sobie udział w turniejach zawodowych na kolejne dwa lata.
Jego pierwsze sukcesy w sezonie 2013/14 miały miejsce podczas Australian Goldfields Open 2013, gdzie dotarł do 1/64 finału, pokonując Jamesa Cahilla i Roda Lawlera . Jego największym sukcesem w tym roku było dotarcie do 1/8 finału turnieju Zhangjiagang Open, należącego do cyklu Players Tour Championship. Po dr odzeo po raz pierwszy pokonał lokalnego bohatera Ding Junhui, gracza z pierwszej dziesiątki. Przeszedł także pierwszą rundę kwalifikacji do Mistrzostw Świata, jednak mimo to nie udało mu się znaleźć w pierwszej setce światowego rankingu w tym sezonie i zakończył sezon na 113. miejscu. W kolejnym roku powtórzył sukces z 1/8 finału podczas Haining Open, a także zdobywał punkty w dwóch pozostałych turniejach Asia PTC Tour. Mimo że w innych turniejach odnosił tylko umiarkowane sukcesy i odpadłby z głównego cyklu na 99. miejscu w światowym rankingu, mógł ponownie brać udział w zawodach zawodowych przez dwa lata dzięki rankingowi Asia PTC[4].
Trzeci rok jego kariery zawodowej był już bardziej udany, wygrywał głównie mecze otwarcia najważniejszych turniejów, w tym 6:5 z Markiem Kingiem w UK Championship . Dotarł także do drugiej rundy Mistrzostw Świata i na początku sezonu 2016/17 plasował się na 68. miejscu w rankingu światowym .
W rundzie kwalifikacyjnej do German Masters 2017 osiągnął pierwszy maksymalny break w karierze.
W European Masters 2018 osiągnął ćwierćfinał pokonując Martina Goulda 4–2, Lee Walkera 4–2 i Gary’ego Wilsona 4-2. przegrał dopiero z Markiem Allenem 3-4. Po pokonaniu w drugiej rundzie Scottish Open 2018 obrońcy tytułu Neila Robertsona 4-2 Muir poinformował, że ma problemy ze wzrokiem. Po odpoczynku dla naprawy zdrowia powrócił grając w turniejach Challenge Tour. W WSF Championship 2020 na Malcie i mistrzostwach Europy w Portugalii osiągnął półfinały.
Do grona zawodowców powrócił po wygraniu mistrzostw Europy w 2023[5]
Remove ads
Występy w turniejach w karierze
Remove ads
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads
