Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Rousimar Palhares
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Rousimar Christian Palhares (ur. 20 lutego 1980 w Dores do Indaiá) – brazylijski zawodnik mieszanych sztuk walki oraz brazylijskiego jiu jitsu (czarny pas, I dan). W latach 2008–2013 zawodnik UFC. Srebrny medalista Mistrzostw Świata ADCC z 2011 oraz były mistrz World Series of Fighting w wadze półśredniej. Były zawodnik KSW[3].
Palhares jest specjalistą od dźwigni na nogi. Na 16 zwycięstw przez poddanie, 12 to różne warianty dźwigni na nogę (głównie skrętne na staw skokowy i na kolano)[1].
Remove ads
Kariera sportowa
Podsumowanie
Perspektywa
W mieszanych sztukach walki zadebiutował w 2004[1]. W grudniu 2007 wygrał turniej Fury FC wagi średniej, pokonując dwóch rywali jednego wieczoru, w tym Daniela Acacio[1]. W 2008 związał się z amerykańską organizacją Ultimate Fighting Championship. W latach 2008–2010 pokonywał w organizacji Jeremy’ego Horna oraz Polaka Tomasza Drwala[1] (po walce z Drwalem został zawieszony na 90 dni z powodu przeciągnięcia dźwigni skrętnej, mimo poddania się Polaka i interwencji sędziego[4]) oraz notował porażki z byłym mistrzem Pride FC - Danem Hendersonem[1] oraz Natem Marquardtem[1].
2011–2013
W przeciągu niecałego roku wygrał trzy walki z rzędu (m.in. z Davidem Branchem)[1]. Dobrą passę zakończyła porażka z Alanem Belcherem w maju 2012[1]. Kolejną przegraną zanotował pod koniec roku, w grudniu przegrywając przez nokaut z Kubańczykiem Hectorem Lombardem[1]. Po walce z Lombardem został ponownie zawieszony, tym razem na 9 miesięcy z powodu przekroczenia dopuszczalnego poziomu testosteronu[5].
Po odbyciu zawieszenia zszedł do kategorii półśredniej i 9 października 2013 stoczył wygrany pojedynek z Mikiem Pierce’em, którego poddał dźwignią skrętną na nogę[1], lecz kolejny raz mimo odklepania przez rywala i interwencji sędziego Brazylijczyk przeciągnął dźwignię i po walce (z powodu recydywy) został zwolniony z organizacji w trybie natychmiastowym[6].
World Series of Fighting
Jeszcze w tym samym roku, w listopadzie związał się z World Series of Fighting. 29 marca 2014 w debiutanckiej walce w organizacji zmierzył się ze Steve’em Carlem o mistrzostwo wagi półśredniej. Palhares wygrał starcie przez poddanie firmową dźwignia skrętną i został mistrzem[1]. Pasa bronił dwukrotnie pokonując dwóch doświadczonych rywali – Jona Fitcha oraz Jake Shieldsa, obu przed czasem[1]. Po walce z tym drugim został ponownie ukarany z powodu kolejnego przeciągnięcia dźwigni, lecz tym razem została zastosowana dotkliwsza kara w postaci dwuletniego zawieszenia przez Kalifornijską Komisję Sportową, zwolnienia z organizacji oraz odebrania pasa mistrzowskiego, który dzierżył[7].
2016–2017
W 2016 roku stoczył dwa przegrane przez nokaut pojedynki, najpierw 22 maja z Norwegiem Emilem Weberem Meekiem na gali Venator FC 3[1], następnie 1 października z Michałem Materlą podczas KSW 36: Trzy Korony[1]. W marcu 2017 podpisał kontrakt z rosyjską organizacją Fight Nights Global[8], natomiast pierwszy pojedynek dla niej stoczył 6 lipca 2017 poddając Aleksieja Iwanowa w 40 sekundzie pierwszej rundy[1]. 4 września 2017 stoczył drugą walkę dla FNG początkowo przegrywając po wyrównanym starciu z Szamilem Amirowem niejednogłośnie na punkty. Palhares nie zgadzając się z werdyktem sędziów złożył protest do Rosyjskiego Związku MMA sankcjonującego walki m.in. w FNG, czego skutkiem była zmiana 12 września 2017 wyniku walki z przegranej na remis[9].
Remove ads
Osiągnięcia
Mieszane sztuki walki
- 2007: Fury FC Middleweight Grand Prix – 1. miejsce w turnieju wagi średniej (-84 kg)
- 2014–2015: mistrz World Series of Fighting w wadze półśredniej (-77 kg)
Submission fighting[2]
- 2005: ADCC Brasilian Trials – 1. miejsce
- 2011: Mistrzostwa Świata ADCC w submission fightingu – 2. miejsce w kat. 88 kg
Lista walk MMA
Remove ads
Przypisy
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads