Rudolf Starzewski

Rudolf Michał Starzewski (ur. 28 lipca 1870 w Tarnowie, zm. 22 października 1920 w Krakowie) – dziennikarz i publicysta, jedna z najpopularniejszych postaci Krakowa. Pierwowzór postaci Dziennikarza w Weselu Wyspiańskiego, przez przyjaciół zwany Dolciem, autor entuzjastycznej recenzji zamieszczonej w „Czasie” trzy dni po premierze sztuki.

Rudolf Starzewski

Data i miejsce urodzenia	28 lipca 1870 Tarnów, Austro-Węgry
Data i miejsce śmierci	22 października 1920 Kraków, Polska
Miejsce spoczynku	cmentarz Rakowicki w Krakowie
Zawód, zajęcie	dziennikarz prawnik
Alma Mater	Uniwersytet Jagielloński
Krewni i powinowaci	przyrodni brat Tadeusz

Życiorys

Urodził się w Tarnowie, jako najmłodszy syn Mieczysława Ostoja Starzewskiego, dyrektora Krajowego Związku Kółek Rolniczych i Reginy z domu Cymbler. Był przyrodnim bratem Tadeusza i stryjem Jana.

Szkołę średnią ukończył w konwikcie oo. jezuitów w Tarnopolu^[1]. Studiował prawo na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, ale następnie w całości poświęcił się dziennikarstwu. Był zaprzyjaźniony z najwybitniejszymi artystami XIX-wiecznego Krakowa, szczególnie serdecznie z o rok starszym Stanisławem Wyspiańskim. Związał się wówczas z konserwatystami krakowskimi, został (wraz z przyrodnim bratem Tadeuszem) działaczem powstałego w 1896 Klubu Konserwatywnego, postulującego ostrożne reformy agrarne i administracyjne. W 1905 został naczelnym redaktorem dziennika „Czas”, który w niedługim czasie uczynił nowoczesną i wpływową gazetą popierającą stronnictwo konserwatywne. Kierownik Biura Prezydialnego Sekcji Zachodniej Naczelnego Komitetu Narodowego w 1914 roku^[2].

Jednym z powodów jego samobójstwa była prawdopodobnie nieszczęśliwa miłość do żony przyjaciela, Tadeusza Żeleńskiego. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim w rodzinnym grobowcu.