Runit

runit – program do zarządzania usługami dla systemów operacyjnych typu Unix, który inicjuje (uruchamia), nadzoruje i kończy procesy w całym systemie operacyjnym. Runit jest reimplementacją zestawu narzędzi do nadzorowania procesów daemontools^[3], który działa na wielu systemach operacyjnych opartych na jądrze Linux, a także na systemach operacyjnych BSD i Solaris. Runit umożliwia równoległe uruchamianie usług systemowych, co może przyspieszyć czas uruchamiania systemu operacyjnego.^[4]

runit

Autor	Gerrita Pape
Pierwsze wydanie	10 lutego 2004[1]
Aktualna wersja stabilna	2.1.2[2]
Język programowania	C, Shell
System operacyjny	Linux, FreeBSD, OpenBSD, NetBSD, macOs, Solaris
Rodzaj	init
Licencja	New BSD License
Strona internetowa	smarden.org/runit/

Działając jako init, Runit jest bezpośrednim lub pośrednim przodkiem wszystkich innych procesów. Jest to pierwszy proces uruchamiany podczas uruchamiania systemu i trwa do momentu wyłączenia systemu. Jest często używany z innymi systemami inicjującymi jako oddzielny menedżer usług. W roli menedżera usług może być używany przez nieuprzywilejowanych użytkowników do organizowania usług osobistych, a także przez roota do zarządzania usługami, którymi w inny sposób nie zarządzałby aktualnie używany system init.

Status uruchomionych demonów pokazany za pomocą komendy sv w Void Linux

Runit koncentruje się na byciu małą, modułową i przenośną bazą kodu. W roli inicjującej Runit jest podzielony na trzy etapy: jednorazowa inicjalizacja, nadzór procesu oraz zatrzymanie lub ponowne uruchomienie. Chociaż pierwszy i trzeci etap muszą być dostosowane do konkretnego systemu operacyjnego, na którym działają, drugi etap można przenosić na wszystkie systemy operacyjne zgodne z POSIX.^[5] Te 3 etapy można skonfigurować za pomocą 3 plików wykonywalnych (zwykle są to skrypty powłoki) o nazwach odpowiednio 1, 2 i 3.

Etap 2 zwykle wywołuje plik binarny o nazwie runsvdir, który jest procesem odpowiedzialnym za globalne zarządzanie demonami: dla każdego demona, który znajdzie w folderze przekazanym mu przez argument, następnie tworzy indywidualnego watchdoga, każdy z nich uruchamia demona (i program rejestrujący usługę ostatecznie z nim powiązaną) i uruchamia ją ponownie, jeśli nie odpowiada. W przypadku dodania lub usunięcia demona, zabija on watchdoga lub uruchamia nowego. Pliki wykonywalne o określonych nazwach służą do opisu różnych faz życia demona (uruchamianie, sprawdzanie, zakończenie), mogą przechwytywać sygnały wysyłane i uruchamiane przez określone skrypty, jeśli takie istnieją, a także tworzone są nazwane potoki w celu odsłonięcia interfejsów do kontrolowania demona.

Zarządzanie serwisami uruchomionymi przez runit umożliwia komenda sv.

Runit może być używany jako zamiennik^[6] dla sysvinit lub jako nadzorca usługi (z sysvinit jako procesem nadrzędnym PID 1, który uruchamia procesy określone w pliku inittab lub innym systemie init).^[7]

Runit jest domyślnym systemem inicjującym:

• antiX (oparty na Debianie, od wersji 19)
• Void Linux^[8]

Runit jest „oficjalnie” dostępnym systemem init dla:

• Artix Linux^[9]
• Devuan (oparty na Debianie, od wersji 3.1.0)^[10]
• Gentoo Linux^[11]