Rybactwo śródlądowe

Rybactwo śródlądowe – gałąź gospodarki obejmująca chów, hodowlę organizmów wodnych i pozyskiwanie ryb ze sztucznych zbiorników wodnych, rzek i jezior (rybactwo profesjonalne oraz wędkarstwo), a także zagospodarowaniem i eksploatacją zasobów rybnych rzek i jezior.

"Rybak z okolic Warszawy" - przedstawiony na XVIII-wiecznym rysunku Jana Norblina

Strona tytułowa dzieła Olbrychta Strumieńskiego O sprawie, sypaniu, wymierzaniu i rybieniu stawów" z 1573 roku reprint z 1897.

Napowietrzacz używany przy hodowli pstrąga, w stawie na terenie Zaborskiego Parku Krajobrazowego

Historia

Pierwsze dzieło o hodowli ryb w języku polskim pt. "O sprawie, sypaniu, wymierzaniu i rybieniu stawów, także o przekopach o ważeniu i prowadzeniu wody" opublikował w 1573 roku w Krakowie polski pisarz Olbrycht Strumieński^[1] [2] .

Cele

Zabiegi gospodarcze rybactwa śródlądowego mają na celu:

• zwiększenie populacji wartościowych i pożądanych gatunków ryb;
• ochronę ryb;
• regulowanie liczebności i składu gatunkowego ryb w zbiornikach wodnych;
• wprowadzanie gatunków nowych, zanikających lub wymarłych (zarybianie, restytucja);
• zapobieganie chorobom ryb i ich zwalczanie.

Ośrodki naukowe

W Polsce głównymi ośrodkami naukowymi zajmującymi się rybactwem śródlądowym są:

• Zakład Biologii Wód PAN w Krakowie, obecnie połączony z Instytutem Ochrony Przyrody PAN
• Instytut Rybactwa Śródlądowego w Olsztynie
• Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie
• Wydział Nauk o Żywności i Rybactwa - Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie
• Uniwersytet Przyrodniczy (dawniej Akademia Rolnicza) we Wrocławiu - Zakład Limnologii i Rybactwa
• Zakład Biologii Gamet i Zarodka - Instytut Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności PAN w Olsztynie