Rynek Wildecki

Rynek Wildecki – jeden z rynków miejskich w Poznaniu, które stanowiły dawne centra osad podmiejskich, do dziś będący głównym punktem Wildy.

Rynek Wildecki

Wilda
Kościół Maryi Królowej, targowisko, jeden ze słupów trakcyjnych i toaleta
Państwo	Polska
Miejscowość	Poznań
Położenie na mapie Poznania Rynek Wildecki
Położenie na mapie Polski Rynek Wildecki
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego Rynek Wildecki
52°23′35,6″N 16°55′12,2″E

Zabudowa od strony zachodniej

Kamienica pod Koroną

Dawna Szkoła gminna

Dawny Dom Starców

Historia

Nazwa Wierzbice (dawne miano Wildy) pojawiła się po raz pierwszy w przywileju Władysława Odonica w 1235, a więc przed lokacją lewobrzeżnego Poznania. W XIV wieku był tu folwark Mikołaja Kitlicza, później miejski (poznański). W połowie XVIII wieku sprowadzili się m.in. i tutaj osadnicy z Bambergu (zwani do dziś Bambrami). 1 kwietnia 1900 osada została włączona do Poznania.

Na planie miasta z lat 1817–1820 w rejonie obecnego Rynku Wildeckiego pojawia się po raz pierwszy na mapie wiatrak. Duże przemiany nastąpiły jednak później – w latach 90. XIX wieku. Do 1896 wytyczono ogólne warunki rozwoju urbanistycznego Wildy. Do 1900 opracowano projekty szczegółowe i rozpoczęto zabudowywanie rejonu Rynku, nadając mu obecne ukształtowanie, a po 1900 pojawiła się charakterystyczna zabudowa tego placu.

W okresie zaboru pruskiego plac nosił nazwę Wildaer Markt, a w latach niemieckiej okupacji Polski (1939–1945) Horst-Wessel-Platz.

Obiekty

Obecnie Rynek Wildecki (oraz łączący się z nim Plac Marii Curie-Skłodowskiej), choć jego zabudowa nie jest w pełni ukończona, stanowi reprezentacyjną część dzielnicy i charakteryzuje się kilkoma monumentalnymi gmachami w swoich pierzejach, zgodnie z neorenesansowym programem, jaki realizowano dla całego otoczenia Rynku:

• Kościół Maryi Królowej, dawniej św. Mateusza, 1904–1907, architekt Oskar Hossfeld,
• Państwowa Wyższa Szkoła Budowy Maszyn (Königlische Höhene Maschinenbauschule), obecnie rektorat Politechniki, 1907, architekt Adolf F. Binder,
• Dom Starców (obecnie część Politechniki), sierpień 1909, architekt Fritz Teubner,
• Szkoła Gminna, 1898 (przebudowa 1916), architekt Adolf F. Binder,
• Łaźnia Miejska (obecnie część Politechniki), 1908,
• Kamienica pod Koroną, 1904,
• fontanna na skwerze od ul. Czajczej, 2013,
• budynek Regionalnego Oddziału Detalicznego PKO BP SA, postmodernistyczny, po 1994.

Do lat 70. XX w. przy Rynku stało wiele kamienic fachwerkowych, pamiętających jeszcze XIX wiek. Prawie wszystkie z nich rozebrano (dziś wznoszą się tutaj późniejsze plomby), z wyjątkiem jednej, na narożniku ul. Sikorskiego. Dom ten posiada charakterystyczną kapliczkę słupową w ogródku (patrz niżej). Pierzeja zachodnia została zabudowana w latach 2005–2011 trzema kamienicami.

Płyta Rynku Wildeckiego zajęta jest od momentu powstania przez targowisko owocowo-warzywne (gruntownie wyremontowane po 2000). Przy rynku siedzibę ma Urząd Skarbowy, Regionalny Oddział Detaliczny PKO BP SA, liczne sklepy i punkty usługowe, a także (przedwojenna) publiczna toaleta.

Kapliczka Serca Pana Jezusa

Przy domu szachulcowym na rogu ulic Przemysłowej i Sikorskiego stoi kapliczka kryta blachą, zbudowana prawdopodobnie wraz z budynkiem, około roku 1890. Fundatorami była bamberska rodzina Handschuhów. W niszy od frontu, do 1939 stała figurka św. Wawrzyńca, męczennika. Została zniszczona przez Niemców w czasie II wojny światowej. Zaraz po wojnie wstawiono w jej miejsce figurę Serca Jezusowego, która stoi do dziś^[1].

Komunikacja

Rynek jest ważnym miejscem z punktu widzenia komunikacji miejskiej – zbiegają się tutaj linie tramwajowe 2, 9 i 10. Na rynku znajduje się również zabezpieczony i pomalowany na zielono, zespół kilku kratownicowych tramwajowych słupów trakcyjnych (nitowanych), pochodzących sprzed II wojny światowej.

Zobacz też

• Stary Rynek w Poznaniu
• Rynek Jeżycki
• Rynek Łazarski
• Rynek Śródecki
• Rynek Wschodni

Galeria zdjęć

• 
  Rektorat Politechniki Poznańskiej
• 
  Kapliczka i dom fachwerkowy
• 
  Dawna Łaźnia Miejska