Ryszard Kierczyński

Ryszard Kierczyński, właśc. Ryszard Kieliszczyk (ur. 3 marca 1902 w Warszawie, zm. 22 lipca 1971 tamże) – polski aktor teatralny i telewizyjno-filmowy.

Ryszard Kierczyński

Ryszard Kieliszczyk

Ryszard Kierczyński (w 1935)
Imię i nazwisko	Ryszard Kieliszczyk
Data i miejsce urodzenia	3 marca 1902 Warszawa
Data i miejsce śmierci	22 lipca 1971 Warszawa
Zawód	aktor
Współmałżonek	Maria Garbowska-Kierczyńska
Lata aktywności	1924–1969
Odznaczenia

Życiorys

Urodził się w rodzinie Tomasza (zm. 1934), robotnika, i Bronisławy (zm. 1956) Kieliszczyków. Ukończył szkołę średnią w Warszawie w 1919 roku, następnie studiował socjologię w Wolnej Wszechnicy Polskiej. Działał w harcerstwie, będąc drużynowym jednej z drużyn warszawskich^[1]. W czasie studiów działał w Bratniej Pomocy (w 1923 roku był członkiem zarządu BP WWP^[2], a w 1924 roku – prezesem zarządu BP na WWP^[3]), w 1921 roku ochotniczo wyjechał na Górny Śląsk, aby wziąć udział w III powstaniu śląskim^[4].

W 1924 roku wstąpił do Instytutu Reduty i pozostał tam do 1926 roku. W 1925 roku występował ze swym teatrem m.in. w Białymstoku^[5], Wilnie^[6] i w Dyneburgu (wtedy Dźwińsku)^[7]. W sezonie 1926/1927 występował w Teatrze Miejskim w Łodzi.

Od września 1927 roku zaczął używać nazwiska Kierczyński.

Grób Marii Garbowskiej i Ryszarda Kierczyńskiego na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie

W latach 1927–1929 występował w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie, w latach 1929–1931 grał w lwowskim Teatrze Miejskim, a w roku 1931 – w warszawskim Teatrze Melodram, natomiast w latach 1931–1934 w Teatrze Narodowym i Letnim w Warszawie. W latach 1934–1937 występował w Teatrze Polskim w Poznaniu. W sezonie 1937/1938 występował w Teatrze Miejskim w Bydgoszczy, a w sezonie 1938/1939 – znów w Teatrze Polskim w Poznaniu.

W czasie okupacji pracował jako kelner w kawiarni artystycznej „Gospoda Włóczęgów”, brał czynny udział w ruchu konspiracyjnym, występował również w jawnych teatrach w Warszawie: Wesoła Banda (1940–1941), Komedia (1943), Nowe Miniatury (1943)^[8].

Po wojnie w sezonie 1945/1946 ponownie występował w zespole Teatru Nowego w Poznaniu, w latach 1946–1949 – w zespole Miejskich Teatrów Dramatycznych w Warszawie. W latach 1949–1953 występował w Teatrze Narodowym, 1953 roku w Teatrze Nowej Warszawy, a w sezonie 1953/1954 – w Teatrze im. Stefana Jaracza w Olsztynie. Potem wrócił do Warszawy i występował w latach 1954–1957 w Teatrze Ateneum, a w 1957 roku ponownie w Teatrze Młodej Warszawy i 1957–1968 w Teatrze Klasycznym. Od 1950 roku występował także w słuchowiskach Teatru Polskiego Radia.

19 stycznia 1955 roku na wniosek Ministra Kultury i Sztuki został odznaczony Medalem 10-lecia Polski Ludowej^[9].

Dwukrotnie żonaty z aktorkami. Jego pierwszą żoną była aktorka Zofia Barwińska, drugą – Maria (Marianna) Garbowska. Miał dwoje dzieci.

Zmarł w Warszawie, pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu Bródnowskim (kwatera 19E-II-9)^[10].

Ważniejsze role teatralne, filmowe i telewizyjne

Role teatralne 1926–1927 w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie Krzycki w Kościuszce pod Racławicami Artur w Damie kameliowej Paweł w Simonie Mariusz w Murzynie warszawskim 1934–1937 w Teatrze Polskim w Poznaniu Topolnicki w Klubie kawalerów Seweryn w Panu Damazym Orsino w Wieczorze Trzech Króli po 1945 roku: Merrick w Głęboko sięgają korzenie Anderson w Roxy Bogucki w Pannie Maliczewskej Agent w Dziwaku N. Hikmeta Wójcik w Maturzystach Bankier w Pojedynku J. Galsworthy'ego Harrison Howell w Daj buzi, Kate w Teatrze Komedia w Warszawie (w 1957) Leonard Clement w Diable na plebanii Gingo w Bezimiennej gwieździe Komisarz w Ostatniej nocy Sędzia w Mieczu Damoklesa Lukullus w Tymonie Ateńczyku Miernikow w Wassie Żeleznowej Doktor w Samuelu Zborowskim J. Słowackiego.

Role filmowe i telewizyjne w Księżnej Łowickiej (film fabularny, 1932) rewolucjonista na zebraniu w Córce generała Pankratowa (film fabularny w 1934) w Maturzystach (spektakl telewizyjny w 1955) Ojciec Rene w Pod wesołym młynem (spektakl telewizyjny w 1958) Cotard w Dwóch rurkach z kremem (spektakl telewizyjny w 1958) w Szpiegu (spektakl telewizyjny w 1959) w Lokatorach domku z kart (spektakl telewizyjny w 1962) urzędnik stanu cywilnego w Smarkuli (film fabularny w 1963) Ojciec w Maturzystach (spektakl telewizyjny w 1964) Pan Pinchard w Dudku (spektakl telewizyjny w 1964) w Dokotrze Judymie (spektakl telewizyjny w 1964) w Imieninach pana dyrektora (spektakl telewizyjny w 1965) w Niebezpiecznych ścieżkach (spektakl telewizyjny w 1969)