Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
SPOT 7
sztuczny satelita obserwacji Ziemi Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
SPOT 7 (fr. Satellite Pour l’Observation de la Terre, dosł. satelita obserwacyjny Ziemi) – sztuczny satelita obserwacji Ziemi, oferujący komercyjne zdjęcia terenu wysokiej rozdzielczości. Obsługiwany przez Spot Image, firmę ulokowaną w Tuluzie, obecnie kontrolowaną przez grupę Airbus.
Remove ads
Przebieg misji
Podsumowanie
Perspektywa
Umieszczony na orbicie okołobiegunowej przez indyjską rakietę nośną Polar Satellite Launch Vehicle 30 czerwca 2014 r.[2][7] Satelita odłączył się od rakiety nośnej 18 minut po starcie. Pierwszy kontakt, o 05:34 GMT, nawiązała stacja naziemna w Inuvik w Kanadzie, potwierdzając rozłożenie się paneli ogniw słonecznych i nadawanie telemetrii. Kolejna sesja łączności o 07:25 GMT, ze stacją w szwedzkiej Kirunie, potwierdziła ustabilizowanie położenia satelity, naładowanie baterii i poprawne utrzymywanie temperatury. Drugiego lipca przesłano do satelity pierwsze komendy. Jeszcze tego samego dnia odebrano w Tuluzie pierwsze zdjęcia z orbity[8].
W dniu 3 lipca satelita wykonał serię manewrów orbitalnych mających po około 10 dniach zapewnić docelowe położenie na orbicie, synchronizowane z satelitami SPOT 6, Pleiades 1A i 1B. zajął swoją ostateczną pozycję na orbicie[8].
Czwartego lipca 2014 r. Airbus opublikował pierwsze zdjęcia wykonane przez SPOT 7, prezentując możliwości satelity[9]. Misja SPOT planowana jest przynajmniej do 2024 roku[10]. Kalibracja instrumentu potrwa do połowy września, i będzie przeprowadzana również we współpracy z satelitą SPOT 6. Pracę komercyjną satelita podejmie w IV kwartale 2014.[8]
Remove ads
Budowa i działanie
Podsumowanie
Perspektywa
Jest on bliźniaczym satelitą dla wystrzelonego 9 września 2012 SPOT 6 i dzieli z nim orbitę, w przesunięciu o 180°, tj. orbituje po przeciwległej stronie kuli ziemskiej[2]. Orbita satelitów SPOT 6 i 7 jest heliosynchroniczna[5] (równik przekraczany o 10:30 czasu lokalnego)[11], co zwiększa spójność dostarczanych zdjęć. Na takiej samej orbicie krążą również francuskie satelity Pleiades 1A i 1B - wszystkie 4 statki są rozmieszczone wobec siebie co 90°.
Dane mogą być zapisywane w pamięci stałej o pojemności 850 Gbitów, ze 128-bitowym szyfrowaniem AES[6].
Energię elektryczną zapewniają trzy rozkładane panele ogniw słonecznych (trójzłączowych, na GaAs)[6] o łącznej rozpiętości 5,4 m². Zasilają one akumulatory litowo-jonowe.
Dane telemetryczne są przekazywane w paśmie X (z redundantnym nadajnikiem; antena Isoflux, modulacja QPSK) z prędkością 300 Mbps[5]. Telemetria przesyłana jest w paśmie S.
Za utrzymywanie położenia statku odpowiedzialne są, m.in. odbiornik GPS i szukacze gwiazd[8]. Statek jest stabilizowany trójosiowo, za pomocą zestawu 4 kół reakcyjnych i 3 magnetycznych. Dzięki możliwości bardzo szybkiego obrotu (30º w 12 sekund), utrzymywanej przez system CMG, możliwe jest wykonanie nawet 5 skanowań obszaru podczas 1 przelotu nad nim.[6]
Napęd główny satelity stanowi odrzutowy silnik chemiczny na jednoskładnikowy materiał pędny[6].
NAOMI
Oba satelity, SPOT 6 i 7, wyposażone są w jeden instrument optyczny zbudowany z dwóch identycznych teleskopów Korscha (o nazwie New AstroSat Optical Modular Instrument - NAOMI[6]) o aperturze 200 mm.
Detektory (7000 pikseli lub 4×1750 pikseli) teleskop rejestrują fale elektromagnetyczne w zakresie 450-750 nm, w trybie panchromatycznym, lub w trybie multispektralnym:[6]
- niebieski: 450-520 nm
- zielony: 530-600 nm
- czerwony: 620-690 nm
- NIR: 760-890 nm
Według danych operatora każdy wykonuje zdjęcia z rozdzielczością 1,5-2,5 metra w trybie panchromatycznym i 12-bitową głębią (-610 m w trybie multispektralnym)[6] wzdłuż ścieżki o szerokości 60 km[12], z naturalnym odwzorowaniem kolorów i ortorektyfikacją (geometryczną korekcją artefaktów wynikłych z różnic w wysokości i nachyleniu terenu) w standardzie, co jest istotne dla ortofotomap[13]. Para satelitów zdolna jest pokryć do 6 milionów km² terenu dziennie, codziennie odwiedzać dowolny punkt na Ziemi czy dostosować się do zamówień składanych w ostatniej chwili. Jeden satelita będzie przeciętnie fotografował 2,2 mln km²[6].
NAOMI mogą pracować w trzech trybach[14]:
- Pojedynczy tryb mono: 60 km × 600 km
- Podwójny tryb mono: 120 km × 120 km lub 60 km × 180 km
- Stereo – 60 km × 60 km
Remove ads
Przypisy
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads