SQLite

SQLite – otwartoźródłowy^[6] system zarządzania relacyjną bazą danych oraz biblioteka C^[3] implementująca taki system, obsługująca SQL^[2]. Została stworzona przez Richarda Hippa^[1] i jest dostępna na licencji domeny publicznej^[2][7]. Projekt został rozpoczęty w roku 2000^[2].

SQLite

Logo programu
Autor	D. Richard Hipp[1]
Pierwsze wydanie	2000-05-29 29 maja 2000(dts)[2]
Aktualna wersja stabilna	3.49.1 (18 lutego 2025) [±]
Język programowania	C[3]
Rodzaj	system zarządzania relacyjną bazą danych
Licencja	domena publiczna[2]
Strona internetowa

SQLite Database

Rozszerzenia pliku	.db, .sqlite, .sqlite3
Typ MIME	application/vnd.sqlite3[4]
Data opracowania	18 czerwca 2004[5]
Typ	kompaktowa baza danych
Otwarty format?	tak (domena publiczna)
Strona internetowa

Biblioteka implementuje silnik SQL, dając możliwość używania bazy danych bez konieczności uruchamiania osobnego procesu RDBMS. W wielu zastosowaniach, a w szczególności w systemach wbudowanych, takie rozwiązanie jest najpraktyczniejsze.

SQLite posiada również API do innych niż C języków programowania, a mianowicie: ActionScript, Perl, PHP, Ruby, C++, Delphi, Python, Java, Tcl, Visual Basic, platformy .NET i wielu innych; a także interfejs powłokowy. Baza może łączyć się przez ODBC.

Zawartość bazy danych przetrzymywana jest w jednym pliku (do 281 TB^[8]). Baza SQLite jest utrzymywana na dysku przy użyciu B-drzew. Osobne drzewo jest używane dla każdej z tabel i każdego z indeksów. Baza udostępnia transakcje ACID oraz implementuje większość standardu SQL 92. Jest często wykorzystywany w większych aplikacjach oraz w systemach obsługi relacyjnych baz danych takich jak Kexi.

Bazy danych zapisywane są jako pliki binarne^[9] lub przechowywane w pamięci o dostępie swobodnym^[10]. Ich bezpieczeństwo jest oparte na zabezpieczeniach oferowanych przez używany system plików. Istnieje też projekt oferujący szyfrowanie baz danych SQLite na bieżąco o nazwie SQLite Encryption Extension (SEE)^[11].

SQLite obsługuje między innymi:

• zapytania zagnieżdżone,
• widoki,
• klucze obce,
• transakcje,
• wyzwalacze (częściowo),
• definiowanie własnych funkcji,
• przechowywanie baz danych w pamięci RAM komputera, co znacznie przyspiesza działanie.

Niektórych z wymienionych cech brakuje nawet w rozbudowanych serwerach baz danych^[których?], na przykład w MySQL w wersjach starszych niż 5.0.2 brakuje transakcji, a wydajność SQLite (przy obsłudze jednego użytkownika) w porównaniu z serwerami baz danych MySQL oraz PostgreSQL jest bardzo wysoka^{[potrzebny przypis]}.