Santos Abril y Castelló

Santos Abril y Castelló (ur. 21 września 1935 w Alfambrze) – hiszpański duchowny rzymskokatolicki, doktor prawa kanonicznego, dyplomata watykański, arcybiskup, nuncjusz apostolski w Boliwii w latach 1985–1989, pronuncjusz apostolski w Kamerunie w latach 1989–1996, nuncjusz apostolski w Jugosławii w latach 1996–2000, nuncjusz apostolski w Argentynie w latach 2000–2003, nuncjusz apostolski w Słowenii – jednocześnie nuncjusz apostolski w Bośni i Hercegowinie w latach 2003–2011; akredytowany również w Macedonii w latach 2004–2011, wicekamerling Świętego Kościoła Rzymskiego w latach 2011–2012, archiprezbiter bazyliki Matki Bożej Większej w latach 2011–2016, kardynał od 2012 (najpierw w stopniu diakona, w 2022 promowany do stopnia prezbitera).

Santos Abril y Castelló

Kardynał prezbiter
Santos Abril y Castelló (2013)
Pro Eccelsia cum Petro Dla Kościoła wraz z Piotrem
Kraj działania	Boliwia, Kamerun, Jugosławia, Argentyna, Słowenia, Macedonia Północna, Włochy
Data i miejsce urodzenia	21 września 1935 Alfambra
Archiprezbiter Bazyliki Matki Bożej Większej
Okres sprawowania	2011–2016
Wicekamerling Świętego Kościoła Rzymskiego
Okres sprawowania	2011–2012
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	19 maja 1960
Nominacja biskupia	29 kwietnia 1985
Sakra biskupia	16 czerwca 1985
Kreacja kardynalska	18 lutego 2012 Benedykt XVI
Kościół tytularny	S. Ponziano
Odznaczenia

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	16 czerwca 1985
Miejscowość	Watykan
Miejsce	bazylika św. Piotra
Konsekrator	Agostino Casaroli
Współkonsekratorzy	Gabino Díaz Merchán Ramón Búa Otero
Konsekrowani biskupi Toribio Ticona Porco 31 maja 1986 Mario Lezana Vaca 29 czerwca 1986 Adalberto Arturo Rosat 1 lutego 1987 Julio María Elías Montoya 25 marca 1987 Carlos Stetter 28 lutego 1988 Nino Marzoli 18 czerwca 1988 Jesús Juárez Párraga 18 czerwca 1988 Raphaël Marie Ze 25 kwietnia 1992 Emmanuel Bushu 25 marca 1993 Roger Pirenne 22 maja 1994 Dieudonné Watio 10 czerwca 1995 Carlos Humberto Malfa 21 lipca 2000 Jorge Luis Lona 20 grudnia 2000 Juan Horacio Suárez 23 grudnia 2000 Stanislav Lipovšek 24 kwietnia 2010
Współkonsekrowani biskupi Jesús Gervasio Pérez Rodríguez 8 września 1985 Tito Solari 19 marca 1987 Jean-Bosco Ntep 4 lipca 1993 Zef Gashi 19 września 1998 Andrés Stanovnik 16 grudnia 2001

Życiorys

19 maja 1960 otrzymał święcenia kapłańskie i został inkardynowany do diecezji Teruel i Albarracín. W 1963 rozpoczął przygotowanie do służby dyplomatycznej na Papieskiej Akademii Kościelnej.

29 kwietnia 1985 został mianowany przez Jana Pawła II nuncjuszem apostolskim w Boliwii oraz biskupem tytularnym Tamada. Sakry biskupiej 16 czerwca 1985 udzielił mu kardynał Agostino Casaroli. Następnie był przedstawicielem Watykanu w kolejnych krajach: w Kamerunie (1989–1996), Jugosławii (1996–2000), Argentynie (2000–2003) oraz w Słowenii i Macedonii (2003–2011).

22 stycznia 2011 został wicekamerlingiem Świętego Kościoła Rzymskiego w Kamerze Apostolskiej – urzędzie zajmującym się administracją dobrami i prawami doczesnymi Stolicy Apostolskiej zwłaszcza w okresie sede vacante. 21 listopada 2011 został mianowany archiprezbiterem Bazyliki Matki Bożej Większej, zastępując Bernarda Law. Funkcję tę sprawował do 28 grudnia 2016^[1].

6 stycznia 2012 ogłoszona została jego kreacja kardynalska, której papież Benedykt XVI dokonał oficjalnie na konsystorzu w dniu 18 lutego 2012.

Brał udział w konklawe 2013, które wybrało papieża Franciszka. 21 września 2015 skończył 80 lat i utracił prawo do udziału w następnych konklawe.

4 marca 2022 papież Franciszek promował go do rangi kardynała prezbitera z zachowaniem dotychczasowej diakonii na zasadzie pro hac vice^[2][3].