Sarit Chadad

Sarit Chadad (hebr. שרית חדד), właśc. Sara Chudadatow (hebr. שרה חודדטוב; ur. 20 września 1978 w Afuli) – izraelska wokalistka, jedna z najpopularniejszych artystek w kraju^[1]. Reprezentantka Izraela w 47. Konkursie Piosenki Eurowizji (2002).

Szybkie fakty Imię i nazwisko, Data i miejsce urodzenia ...

Rodzina i edukacja

Urodziła się w tradycyjnej rodzinie Żydów górskich jako najmłodsza z dziewięciorga rodzeństwa. Jej rodzina przeniosła się z Afuli do Hadery^[2]. Komunikuje się w językach: hebrajskim, francuskim, angielskim, arabskim, gruzińskim, bułgarskim, tureckim, greckim i adygejsko-kabardyjskim.

Kariera muzyczna

Zaczęła występować na scenie w wieku ośmiu lat, grając na fortepianie w lokalnych klubach^[2]. Dwa lata później wzięła udział w konkursie młodych talentów, na którym zagrała na fortepianie. Uczyła się także gry na organach, gitarze, akordeonie i darbuce. Kiedy miała 15 lat, dołączyła do składu zespołu Hadera Youth Band, a w następnym roku została dostrzeżona przez Awiego Gu’etę, który został jej menedżerem^[2].

Została wskazana przez telewizję Israel Broadcasting Authority (IBA)^[3]^[4] do reprezentowania Izraela w 47. Konkursu Piosenki Eurowizji w Tallinnie^[5]. W marcu 2002^[6] w programie Meny Pe'er Show miała zaprezentować swój konkursowy utwór^[7] „Nadlik be-jachad ner (Light a Candle)”, który nagrała z Izraelską Orkiestrą Filharmoniczną^[8], ale transmisję programu odwołano z powodu strajku pracowniczego w siedzibie stacji^[9]^[10]. Premiera piosenki odbyła się ponad tydzień później^[11]^[12]^[13]. 24 maja 2002 w finale Eurowizji zajęła 12. miejsce^[14]; na scenie towarzyszyły jej chórzystki: Shirley Nov, Natalie Dotan i Ortal Ofek, oraz skrzypaczek: Jeleny Tamarow i Galii Ariel^[15]^[16]^[17]. Według izraelskiej prasy, belgijski komentator konkursu André Vermeulen miał nawoływać do bojkotu utworu Chadad, mówiąc: „[Piosenka] nie jest zła, ale miejmy nadzieję, że Izrael nie wygra. To nie jest czas dla Izraelczyków na organizację Konkursu Piosenki Eurowizji”^[18]. Flamandzki nadawca VRT skopiował treść komentarzy i wysłał je do izraelskiej ambasady w Belgii, która oświadczyła, że wypowiedzi Vermeulena nie są tymi samymi, które zostały zacytowane w prasie, dlatego skierował notatki do Izraela^[19]. Po finale konkursu jeden ze szwedzkich księży zagroził pozwaniem do sądu krajowego komentatora konkursu, Christera Björkmana, za stwierdzenie podczas transmisji, że „Izrael nie zasługuje na punkty z powodu swojej sytuacji politycznej”^[20]. Dziennikarz miał powiedzieć także, że „Izrael nie powinien brać udziału w konkursie za to, co robią Palestyńczykom”^[18]. Izraelskie Ministerstwo Spraw Wewnętrznych oświadczyło, że „jeżeli okaże się, że takie komentarze rzeczywiście padły, zareagujemy natychmiast i podejmiemy odpowiednie kroki”. Opinia została przedstawiona rządom obu krajów^[18]. Chadad w wywiadach tłumaczyła, że swoim występem na Eurowizji chciała „spowodować, żeby wszystkie kraje się zjednały i dzieliły ze sobą pokój”^[21].

Przed udziałem w konkursie wydała swój debiutancki album pt. Jalda szel ahawa/Child of Love (hebr. ילדה של אהבה)^[22]^[8]. W 2003 premierę miała jej płyta pt. Rak ahawa tawi ahawa (רק אהבה תביא אהבה)/Only Love Will Bring Love (2003)^[23], a w 2005 – album pt. Miss Music (מיס מיוזיק)^[24]. W grudniu 2006 odbyła trasę koncertową po USA pod hasłem Sing with Sarit. Latem 2007 amerykańska piosenkarka Madonna przyznała, że jest fanką Chadad i lubi słuchać jej twórczości podczas obiadów, które je w jednej z koszernych restauracji niedaleko swojej rezydencji^[25].

W 2008 wydała album kompilacyjny pt. Ha-osef/The Collection^[26], a w 2009 premierę miał jej kolejny album studyjny – Meroc ha-chajjim/Life as a Race (מרוץ החיים)^[27]. W tym samym roku telewidzowie Channel 24 uznali Chadad za artystkę dekady^[28]. W 2012 została jurorską i mentorką w izraelskiej wersji formatu The Voice^[2].

Życiorys

Rodzina i edukacja

Kariera muzyczna

Dyskografia

Przypisy

Linki zewnętrzne

Wikiwand - on