Sejm Ustawodawczy (1947–1952)

Sejm Ustawodawczy^[1] – polski Sejm wybrany dnia 19 stycznia 1947 r. w sfałszowanych przez komunistyczną Polską Partię Robotniczą wyborach, powołany w celu przyjęcia nowej konstytucji, działający według zasad określonych w ustawie konstytucyjnej z 19 lutego 1947 r. (tzw. Małej Konstytucji).

Uchwalenie przez Sejm Ustawodawczy Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, 22 lipca 1952

5 lutego 1947 r. Sejm wybrał na stanowisko Prezydenta RP Bolesława Bieruta. Przy braku Senatu, stwierdzono dogodną komunistom niemożność przeprowadzenia wyboru prezydenta w trybie przewidzianym w art. 39 Konstytucji z 17 marca 1921, na tym samym posiedzeniu Sejm przyjął ustawę konstytucyjną o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej, na mocy której Prezydenta wybierał Sejm, nie zaś Zgromadzenie Narodowe.

22 lipca 1952 Sejm uchwalił Konstytucję Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

Wyniki wyborów

Osobny artykuł: Wybory parlamentarne w Polsce w 1947 roku.

Protokół z posiedzenia Państwowej Komisji Wyborczej z 27 stycznia 1947 został ogłoszone w Monitorze Polskim z 28 stycznia 1947^[2]. Oficjalne (sfałszowane) wyniki wyborów:

• Blok Demokratyczny (PPR, PPS, SD, SL (lubelskie)) – 80,1%
• Polskie Stronnictwo Ludowe – 10,3%
• Stronnictwo Pracy – 4,7%
• Polskie Stronnictwo Ludowe „Nowe Wyzwolenie” – 3,5%
• pozostali – 1,4%

Zachowane źródła nie pozwalają na odtworzenie prawdziwego wyniku wyborów. Na podstawie danych ze stu (na ponad 6 tys. łącznie) obwodów, na PSL oddano 63 proc. głosów, a na listę tzw. bloku – 27 procent^[3].

Głosy zgodnie z Ordynacją Wyborczą do Sejmu Ustawodawczego (z dnia 22 września 1946)^[4] miały być przeliczane na mandaty metodą d'Hondta.

Skład Sejmu

Osobny artykuł: Posłowie na Sejm Ustawodawczy (1947–1952).

Marszałek: Władysław Kowalski (SL)

• Blok Demokratyczny: 394 mandaty;
• PSL: 28;
• Stronnictwo Pracy: 12;
• PSL „Nowe Wyzwolenie”: 7;
• pozostali: 3.

Zobacz też

• Sejm PRL (1952–1989)
• Pierwszy rząd Józefa Cyrankiewicza