Seweryn Mściwujewski

Seweryn Mściwujewski^[1] herbu Pniejnia (ur. 8 stycznia 1880 w Huczce, zm. 20 listopada 1944 w Muszynie) – polski lekarz, major lekarz Wojska Polskiego.

Seweryn Mściwujewski

Severin Ritter von Msciwujewski

Seweryn Mściwujewski (ok. 1910)
major lekarz
Data i miejsce urodzenia	8 stycznia 1880 Huczko
Data i miejsce śmierci	20 listopada 1944 Muszyna
Przebieg służby
Siły zbrojne	Cesarsko-królewska Obrona Krajowa Wojsko Polskie
Jednostki	16 Pułk Piechoty Obrony Krajowej 32 Pułk Piechoty Obrony Krajowej 10 Batalion Sanitarny
Stanowiska	lekarz pułkowy, kierownik szpitala
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa
Odznaczenia

Życiorys

Wywodzł się ze staropolskiego rodu szlacheckiego^[2]. Urodził się 8 stycznia 1880 w miejscowości Huczko koło Dobromila jako wnuk Bonifacego oraz syn Stanisława i Ludwiny^[2][3]. Jego rodzeństwem był Mścisław i Ludwina^[3]. Legitymował się herbem szlacheckim Pniejnia^[3].

W 1903 ukończył C. K. Gimnazjum w Jaśle^[4]. Został absolwentem Gimnazjum Ojców Jezuitów w Chyrowie w trybie eksternistycznym^[3]. Ukończył studia medyczne na Wydziale Medycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego uzyskując dyplom lekarski. Pracę doktorską obronił 14 stycznia 1910 (promotorem był Władysław Reiss)^[3][5][6]. Początkowo pracował w Dąbrowie Tarnowskiej^[3]. W 1912 został lekarzem kolejowym w Muszynie^[3]. W zakupionym domu urządził pensjonat, nazwany od imienia żony „Wanda”, w którym prowadził także prywatny gabinet lekarski^[3][5].

Został oficerem cesarsko-królewskiej Obronie Krajowej został mianowany na stopień zastępcy lekarza asystenta w grupie nieaktywnych z dniem 1 grudnia 1910^[7] i był przydzielony do 16 Pułku Piechoty Obrony Krajowej w Krakowie^[8][9]. Następnie został mianowany na stopień nadlekarza w rezerwie (Oberarzt in der Reserve) z dniem 1 listopada 1912^[10][11], po czym w styczniu 1912 został przeniesiony do 32 Pułku Piechoty Obrony Krajowej w Nowym Sączu^[12][13][14] i w tej jednostce w grudniu 1914 został mianowany lekarzem pułkowym^[15]. Podczas I wojny światowej został zmobilizowany jako oficer lekarz i pracował w szpitalu polowym na obszarze czeskim, potem w miejscowości Rogatica, służąc w randze lekarza pułkowego (K.K. Regimentsarzt a. W.)^[3].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany na stopień majora lekarza ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919^[16][17]. Na przełomie 1920/1921 był lekarzem epidemicznym Naczelnego Nadzwyczajnego Komisariatu oraz kierownikiem Państwowego Szpitalem Epidemicznym (najpierw działający w Krynicy, następnie w Powroźniku)^[3]. W 1923, 1924 był oficerem rezerwowym 10 Batalion Sanitarnego w garnizonie Przemyśl^[18][19]. W 1934 jako major rezerwy był w Kadrze zapasowej Szpitala Okręgowego nr 10 i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Nowy Sącz^[20]. Mieszkał w Muszynie przy ulicy Piłsudskiego 416^[6]. Tam zmarł 20 listopada 1944 roku^[5]. Pełnił stanowiska lekarza miejskiego, lekarza naczelnego uzdrowiska^[5][21]. W latach 20. XX w. staraniem dr. Mścwiujewskiego i burmistrza Muszyny Antoniego Jurczaka miasto uzyskało status uzdrowiska^[22]. Drugi odwiert wód mineralnych (otwarty w 1932) został nazwany „Wanda”, imieniem żony doktora^[23]. Doktor Mściwujewski działał w ramach Polskiego Czerwonego Krzyża^[5].

Jego żoną była od 1908 Wanda z domu Chrapczyńska (1875–1967)^[3][24]. Ich synami byli Czesław (ur., zm. 1909), Stefan (1910–1961), Kazimierz (1911–1968)^[3].

Nazwiskiem Seweryna Mściwujewskiego została nazwana ulica w Muszynie^[25].

Odznaczenie

• Kawaler Orderu Franciszka Józefa – Austro-Węgry (1917)^[26].

Galeria

• 
  Dyplom doktorski z 1910
• 
  Seweryn i Wanda Mściwujewscy
• 
  Pensjonat „Wanda”
• 
  Nagrobek Seweryna i Wandy Mściwujewskich
• 
  Ulica Seweryna Mściwujewskiego w Muszynie