Siarczek miedzi(I)

Siarczek miedzi(I), daw. siarczek miedziawy, Cu
2S – nieorganiczny związek chemiczny, sól siarkowodoru i miedzi na I stopniu utlenienia. Występuje w przyrodzie jako minerał chalkozyn. Jest on produktem spalania miedzi w oparach siarki. Powstaje też w wyniku ogrzewania CuS w strumieniu wodoru w temperaturze około 400 °C. Tworzy szare, błyszczące kryształy. Nierozpuszczalny w wodzie.

Siarczek miedzi(I)

struktura krystaliczna chalkozynu
Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) siarczek miedzi(I) Inne nazwy i oznaczenia daw. siarczek miedziawy
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	Cu2S
Masa molowa	159,16 g/mol
Wygląd	błyszczący, krystaliczny proszek o barwie od niebieskiej do szaroczarnej[1]
Minerały	chalkozyn
Identyfikacja
Numer CAS	22205-45-4
PubChem	10130093
InChI InChI=1S/2Cu.S/q2*+1;-2 InChIKey AQMRBJNRFUQADD-UHFFFAOYSA-N
Właściwości Gęstość 5,6 g/cm³ (20 °C)[1]; ciało stałe Rozpuszczalność w wodzie praktycznie nierozpuszczalny[1] w innych rozpuszczalnikach słabo roztwarza się w kwasach[2] Temperatura topnienia 1100 °C[1] 1129 °C[2]
Niebezpieczeństwa Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Substancja nie jest klasyfikowana jako niebezpieczna według kryteriów GHS[3]. Temperatura zapłonu niepalny Numer RTECS GL8910000
Podobne związki
Inne aniony	tlenek miedzi(I), selenek miedzi(I)
Inne kationy	siarczek niklu(II), siarczek miedzi(II), siarczek cynku
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)