Stanisław Laskus

Stanisław Józef Laskus (ur. 27 sierpnia 1931 w Białowieży, zm. 29 kwietnia 2023^[1]) – polski działacz samorządowy i państwowy, nauczyciel akademicki, funkcjonariusz Milicji Obywatelskiej i Policji w randze inspektora, doktor nauk humanistycznych, komendant szkół policyjnych. W latach 1975–1979 prezydent Słupska.

Stanisław Laskus

Data i miejsce urodzenia	27 sierpnia 1931 Białowieża
Data śmierci	29 kwietnia 2023
Prezydent Słupska
Okres	od 23 czerwca 1975 do 2 listopada 1979
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Poprzednik	Włodzimierz Tyras
Następca	Edmund Retzlaff
Odznaczenia

Grób Stanisława Laskusa na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Życiorys

Syn Wacława i Franciszki. Należał kolejno do Organizacji Młodzieży Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego (1946–1948), Związku Młodzieży Polskiej (1948–1956) i Związku Młodzieży Socjalistycznej (1956–1958). Od 1967 członek Zrzeszenia Prawników Polskich^[2]. W 1965 ukończył historię w Wyższej Szkole Nauk Społecznych przy KC PZPR, w 1975 uzyskał na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Gdańskiego doktorat w dyscyplinie socjologia na podstawie pracy pt. Współpraca Milicji Obywatelskiej ze społeczeństwem w zwalczaniu przestępczości kryminalnej (na przykładzie woj. koszalińskiego)^[3]. Autor publikacji i badań naukowych z zakresu socjologii, kryminologii i bezpieczeństwa wewnętrznego^[4].

Od 1951 służył w Milicji Obywatelskiej, początkowo w służbie kwatermistrzowskiej. Doszedł do stopnia pułkownika MO i następnie inspektora Policji. W 1950 wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Pomiędzy 1975 a 1979 był członkiem Komitetu Miejskiego PZPR w Słupsku i zasiadał w jego egzekutywie^[2]. Od 21 czerwca 1975 do 31 października 1979 zajmował stanowisko prezydenta Słupska. Następnie powrócił do pracy policyjnej m.in. współtworząc słupską komendę wojewódzką oraz dowodząc związkami taktycznymi ruchu drogowego MO w czasie wizyt Jana Pawła II. Objął funkcję zastępcy komendanta ds. dydaktycznych w Szkole Milicji Obywatelskiej w Słupsku, był współtwórcą i komendantem Szkoły Ruchu Drogowego Milicji Obywatelskiej (Policji) w Piasecznie (do jej likwidacji w 1990 ) oraz finalnie organizatorem i komendantem Centrum Szkolenia Policji w Legionowie (październik 1990–sierpień 1991)^[5]. Od 1998 do przejścia na emeryturę pracował w Komendzie Stołecznej Policji jako kierownik Zespołu Medycyny Pracy. Reprezentował KSP w radzie Mazowieckiego Oddziału Narodowego Funduszu Zdrowia. Na emeryturze zajął się pisaniem wierszy^[4]. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach Kwatera G II rząd urnowy grób 20^[6].

Odznaczenia

Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym i Brązowym Krzyżem Zasługi, Złotym i Srebrnym Medalem za Zasługi dla Policji, Złotym Medalem „Za Zasługi dla Pożarnictwa”, Srebrną Odznaką honorową „Zasłużony Pracownik Morza” oraz Złotym Medalem za Długoletnią Służbę (2020)^[4], a także Medalem Okolicznościowym „70 Lat Szkoły Policji W Słupsku”^[7].