Stanisław Piaskowski

Stanisław Piaskowski, ps. Jerzy Zaręba (ur. 21 kwietnia 1901 w Żelechowie, zm. 27 grudnia 1963) – polski działacz państwowy, wojewoda wrocławski (1946–1949), poseł do Krajowej Rady Narodowej i na Sejm Ustawodawczy (1947–1952), honorowy obywatel Wrocławia.

Ten artykuł dotyczy wojewody i posła. Zobacz też: Stanisław Mariusz Piaskowski – inżynier, grafik i wydawca.

Stanisław Piaskowski

Data i miejsce urodzenia	21 kwietnia 1901 Żelechów
Data śmierci	27 grudnia 1963
Poseł do Krajowej Rady Narodowej i na Sejm Ustawodawczy
Okres	od 1944 do 1952
Przynależność polityczna	Polska Partia Socjalistyczna / Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Odznaczenia

Życiorys

Grób Stanisława Piaskowskiego

Po odbyciu służby wojskowej, w 1922 został działaczem Polskiej Partii Socjalistycznej. Egzamin dojrzałości zdał we Lwowie. W 1937 został z PPS wykluczony. Za zorganizowanie strajku został skazany na rok więzienia^[1]. W 1944 objął obowiązki wicewojewody kieleckiego. 31 grudnia 1944 został posłem do Krajowej Rady Narodowej. Od marca 1945 do maja 1946 był pełnomocnikiem Rządu RP na okręg Dolnego Śląska. Po utworzeniu trzech nowych województw na Ziemiach Odzyskanych objął obowiązki wojewody wrocławskiego (do stycznia 1949), działając jednocześnie w PPS (był członkiem CKW w latach 1946–1948) i od 1948 w Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej.

W 1946 odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski^[2]. W styczniu 1947 uzyskał mandat posła na Sejm Ustawodawczy w okręgu Bolesławiec. Od stycznia 1949 sprawował funkcję przewodniczącego Wojewódzkiej Rady Narodowej w Olsztynie. W latach 1957–1962 pracował w departamencie Ministerstwa Gospodarki Komunalnej, następnie w MSZ. Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera B12-10-4)^[3].