Stanisław Sarnowski

Stanisław Sarnowski herbu Jastrzębiec (zm. 1680 we Włocławku) – polski duchowny rzymskokatolicki, opat sulejowski (1653–1676), biskup diecezjalny przemyski (1658–1677), biskup kujawsko-pomorski, włocławski (1677–1680), kanonik krakowski, referendarz wielki koronny^[2].

Zobacz też: Stanisław Sarnowski (aktor).

Stanisław Sarnowski

Data i miejsce śmierci	11 grudnia 1680 Włocławek
Miejsce pochówku	bazylika katedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny we Włocławku
Biskup przemyski
Okres sprawowania	1658–1677
Biskup włocławski
Okres sprawowania	1677–1680
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Nominacja biskupia	17 czerwca 1658[1]

Epitafium w Brzozowie

Życiorys

Studiował w Polsce na Akademii Krakowskiej i za granicą. Mianowany na biskupa w 1658.

Po zniszczeniu miasta Brzozowa, przez oddział siedmiogrodzki w 1657 przy udziale mieszczan wzniósł murowany kościół. W Przeworsku założył w 1659 bractwo Grobu Bożego.

Udzielał też święceń kapłańskich. M.in. w Brzozowie przyjął je św. Stanisław Papczyński (1631–1701) założyciel marianów.

W 1667 roku był członkiem Trybunału Skarbowego Koronnego^[3].

W 1668 bp przemyski Stanisław Sarnowski wysłał do Borku komisję celem zbadania niezwykłości obrazu, który orzeczeniem jej został uznany za cudowny.

W 1664 przyjechał do Sambora, gdzie został uroczyście przyjęty i konsekrował kościół parafialny, odrestaurowany po pożarze. Na sejmie abdykacyjnym 16 września 1668 roku podpisał akt potwierdzający abdykację Jana II Kazimierza Wazy^[4]. Był członkiem konfederacji generalnej zawiązanej 5 listopada 1668 roku na sejmie konwokacyjnym^[5]. Był elektorem Michała Korybuta Wiśniowieckiego w 1669 z ziemi przemyskiej^[6], podpisał jego pacta conventa^[7].

20 czerwca 1676 biskup Stanisław Sarnowski wydał zbiór nowych przywilejów dla mieszczan Brzozowa. W 1677 został przeniesiony do Włocławka.

19 maja 1677 biskup Stanisław Sarnowski, jako nominat kujawski, wydał dla miasta Brzozowa przywilej, Dokument Stanisława Sarnowskiego potwierdzał posiadanie przez miasto Brzozów siedmiu zagrodników ze Starej Wsi i był kontynuacją wcześniejszego dekretu z 1626 biskupa Achacego Grochowskiego.

Epitafium Stanisława Sarnowskiego, ufundowane przez bp. Wacława Hieronima Sierakowskiego, zostało ustanowione w kościele Przemienienia Pańskiego w Brzozowie w 1759^[8].

Pochowany w katedrze Wniebowzięcia NMP we Włocławku^[9].