Stanisław Zaremba (biskup kijowski)

Stanisław Zaremba z Kalinowy herbu własnego^[1] (ur. 1601, zm. zapewne 3 sierpnia 1653^[2]) – polski żołnierz i duchowny katolicki, starosta grabowski, opat cysterski w Sulejowie, od 1646 roku biskup kijowski.

Kościół w opactwie w Sulejowie – jeden z ołtarzy ufundowanych przez Zarembę

Stanisław Zaremba

Data i miejsce urodzenia	1601 Kalinowa
Data śmierci	3 sierpnia 1653
Biskup kijowski
Okres sprawowania	1646–1653
Opactwo cystersów w Sulejowie
Okres sprawowania	1637–1653
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	Cystersi
Nominacja biskupia	23 kwietnia 1646
Sakra biskupia	brak danych

Pochodził z Kalinowy. Studiował na Uniwersytetach w Ołomuńcu i Padwie^[3]. W młodości dowodził własną chorągwią w bitwie pod Chocimiem i w czasie wojny ze Szwecją. Następnie objął po ojcu starostwo grabowskie, a w 1632 roku otrzymał od króla opactwo sulejowskie, tymczasem jako koadiutor, gdyż żył jeszcze poprzedni opat, Otto Schenking.

Urząd opata objął w 1637 roku, składając zapewne profesję zakonną, gdyż katalog opatów tytułuje go abbas professum, a nie abbas administrator. Musiał też przyjąć święcenia, choć ich data nie jest znana. Niewiele wiadomo o jego rządach w opactwie sulejowskim. Zapamiętany został głównie jako fundator nowego wystroju kościoła klasztornego, a przede wszystkim czterech marmurowych ołtarzy bocznych. W tym samym okresie powstały przedstawiające apostołów freski w prezbiterium, kilka obrazów (m.in. Matki Boskiej Pocieszenia umieszczony w jednym z bocznych ołtarzy) oraz prospekt organowy.

Zaremba został mianowany biskupem kijowskim 23 kwietnia 1646 roku. Zatrzymał w swoim ręku urząd opata, jednak wystarał się u papieża Innocentego X o potwierdzenie dokonanego za Schenkinga rozdziału majątku na część opacką i klasztorną, co miało być zabezpieczeniem utrzymania klasztoru i zakonników.

Jako biskup kijowski 23 maja 1647 roku ogłosił cudownym obraz Matki Bożej Berdyczowskiej, za której wstawiennictwem miał być uzdrowiony^[4].

Był członkiem konfederacji generalnej zawiązanej 31 lipca 1648 roku^[5]. Podpisał pacta conventa Jana II Kazimierza Wazy w 1648 roku^[6].

Diecezją kijowską rządził krótko, gdyż już w 1648 roku wybuchło powstanie Chmielnickiego. Doniesienia o dalszych losach Zaremby są sprzeczne. Według niektórych źródeł^[3][7] zmarł około tego czasu, według źródeł związanych z cystersami i Sulejowem^[8] wrócił do Sulejowa. Zamieszkał tamże, bądź też w otrzymanym w 1648 roku w komendę opactwie benedyktyńskim w Sieciechowie. Zmarł zapewne 3 sierpnia 1653 roku w Sulejowie i tam został pochowany.

Jako senator brał udział w sejmach: 1646, 1647 i 1648 (I), 1648 (II), 1649/1650 i 1650 roku^[9].

Był darczyńcą kolegium jezuickiego w Krośnie^{[potrzebny przypis]}.

Opublikował pracę Okulary na rozchody w Koronie i z Korony, przez które jako w zwierciadle obaczyć każdy może fortele i nieznośne zyski, zdierstwa a łupiestwa kupieckie, przy tym śrzodki i sposoby różne jako temu zabieżeć i one pohamować. Roku pańskiego 1623^[10][7].

Kasper Niesiecki w swoim Herbarzu tak o nim napisał:

Stanisław był biskupem Kijowskim 1648. Porządek Elekcyi fol. 20. i opatem Sulejowskim, z młodu rycerskiej sławy szukał, i wystawiwszy swoim kosztem chorągiew, z nią i przeciwko Osmanowi Carowi Tureckiemu pod Chocimem, i przeciwko Gustawowi Królowi Szwedzkiemu w Prusiech mężnie stawał, wziął tedy w nagrodę zasług swoich od Króla starostwo Grabowskie, wkrótce jednak stan sobie duchowny obrawszy, spuścił go bratu swemu Marcinowi: objąwszy tedy katedrę Kijowską, gdy się w najlepsze krząta koło wykorzenienia schizmy w Ruskich krajach, i missyonarzów apostolskich zdolnych do tej pracy zbiera, bunt i wojna Kozacka wnet święte jego zamysły pomieszała

Kasper Niesiecki^[11]

.