Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Stare miasto w Hawanie
dzielnica Hawany Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Stare miasto w Hawanie (Stara Hawana, hiszp. La Habana Vieja) – najstarsza, zabytkowa część Hawany, stolicy Kuby, położona w centralnej części miasta, nad zachodnim brzegiem Zatoki Hawańskiej[1]. Zasadniczo odpowiada tej części miasta, która znajdowała się w obrębie murów miejskich[2][3], zburzonych w 1863 roku. Dzielnica administracyjna La Habana Vieja zajmuje znacznie większy obszar[3]. Stare miasto w całości umieszczone jest na liście światowego dziedzictwa UNESCO w ramach wpisu „Zespół zabytkowy w Hawanie i jego system fortyfikacji”[a], obejmującego także rozproszone w okolicy forty i inne budowle obronne[b][4].
Stare miasto zajmuje obszar 214 hektarów. Jest jednym z najbardziej okazałych zespołów urbanistycznych epoki kolonialnej obu Ameryk[2]. Najstarsze budowle, place i ulice sięgają wiekiem początków istnienia miasta, tj. XVI wieku[5]. Układ przestrzenny i architektura Starej Hawany kształtowały się do początków XIX wieku, od tamtej pory przetrwały w zasadniczo niezmienionym kształcie[2]. Charakterystyczną cechą Hawany, która wyróżnia ją na tle innych metropolii założonych przez Hiszpanów w Ameryce Łacińskiej, jest brak jednego, centralnego placu, na którym skupiałoby się życie społeczne, polityczne i religijne mieszkańców[5]. Zamiast tego do początku XVII wieku powstały trzy duże place – Plaza de Armas , Plaza de San Francisco de Asís i Plaza Vieja , a w późniejszym czasie dwa kolejne – Plaza de la Catedral oraz Plaza del Cristo[3]. Dominuje zabudowa w stylach barokowym oraz neoklasycznym. Do najbardziej znaczących zabytków architektury należą archikatedra, bazylika św. Franciszka z Asyżu , Pałac Kapitanów Generalnych, Palacio del Segundo Cabo oraz Castillo de la Real Fuerza. Całość uzupełniają spójne stylistycznie ciągi kamienic z arkadami, balkonami, bramami z kutego żelaza oraz wewnętrznymi dziedzińcami[2].
Znaczna część zabudowy Starej Hawany jest w złym stanie technicznym, ze względu na wieloletnie zaniedbanie, wzmożone po rewolucji kubańskiej (1959)[6], jak i działanie sił przyrody. W 1978 roku stare miasto zostało uznane za zabytek narodowy, a w 1982 roku zostało wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO[2]. Od lat 90. XX wieku prowadzone są prace na rzecz renowacji kolejnych budynków. Postępująca regeneracja dzielnicy jest w dużym stopniu zasługą wieloletniego konserwatora miejskiego Eusebio Leala[6][7].
- Kamienice przy Plaza Vieja
- Bazylika św. Franciszka z Asyżu
- Widok na Castillo de la Real Fuerza i stare miasto
- Mapa Hawany w 1854 roku; widoczne mury miejskie (zburzone dekadę później) okalające stare miasto
Remove ads
Uwagi
- Nazwa ustalona przez Polski Komitet ds. UNESCO[8].
- Wpis nas liście UNESCO oprócz starego miasta obejmuje następujące budowle, położone w promieniu kilku kilometrów: Castillo de los Tres Reyes del Morro , Fortaleza San Carlos de la Cabaña , Hornabeque de San Diego , Fuerte No 1 , Torreón de San Lázaro , Santa Dorotea de Luna de La Chorrera , Castillo de Cojímar , Polvorín de San Antonio , Castillo de Atarés oraz Castillo del Príncipe[4]. Stare miasto w rozumieniu wpisu wykracza nieco poza granice dawnych murów miejskich – w jego granicach znajduje się m.in. Kapitol Narodowy z początku XX wieku[1].
Remove ads
Przypisy
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads