Stefan Nowak (socjolog)

Stefan Nowak (ur. 21 października 1924^[1][a] w Warszawie, zm. 6 września 1989 tamże) – polski socjolog, profesor nauk społecznych, członek korespondent Polskiej Akademii Nauk.

Zobacz też: inne osoby nazywające się Stefan Nowak.

Stefan Nowak

Stefan Nowak w latach 60.
Data i miejsce urodzenia	21 października 1924 Warszawa
Data i miejsce śmierci	6 września 1989 Warszawa
Profesor nauk społecznych
Specjalność: socjologia
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski (1951)
Doktorat	1958 – socjologia Uniwersytet Warszawski
Habilitacja	1962 – socjologia Uniwersytet Warszawski
Profesura	1987
Polska Akademia Nauk
Status	członek korespondent
Uczelnia	Uniwersytet Warszawski

Życiorys

Do wybuchu II wojny światowej był uczniem Liceum im. Reytana w Warszawie, które ukończył eksternistycznie w 1946 roku^[1]. Studiował socjologię na Uniwersytecie Warszawskim w latach 1946–1951; był uczniem Stanisława Ossowskiego. Był prekursorem zastosowania metody ankietowej w socjologii polskiej. Sformułował tezę o istnieniu w Polsce próżni socjologicznej.

W 1958 roku na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Warszawskiego uzyskał stopień doktora za rozprawę pt. Prawa ogólne, zdania historyczne i wyjaśnienia przyczynowe w socjologii, a w 1962 na tym samym wydziale habilitację za pracę Struktura, geneza i dynamika ideologii społecznej studentów Warszawy. W 1987 został profesorem zwyczajnym^[2], w 1989 członkiem korespondentem PAN^[3]. W latach 1976–1983 był przewodniczącym Polskiego Towarzystwa Socjologicznego.

Pochowany wraz z żoną na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie (aleja 12, grób 41)^[4].

Życie prywatne

Jego żoną była Irena Nowak.

Główne publikacje książkowe

• Metodologia badań socjologicznych (1970)
• Teorie postaw (1973, red.)
• Metodologia badań społecznych (1985), ISBN 978-83-01-14999-4
• Ciągłość i zmiana tradycji kulturowej (1989, red.), ISBN 83-01-06511-7

Uwagi

1. Według metryki 2 stycznia 1925.