Stellan Bengtsson

Stellan Bengtsson (ur. 26 lipca 1952 w Slöinge^[2]) – szwedzki tenisista stołowy oraz trener, trzykrotny mistrz świata i siedmiokrotny mistrz Europy, członek Galerii Sław ETTU.

Stellan Bengtsson

Bengtsson w 1972
Data i miejsce urodzenia	26 lipca 1952 Slöinge
Uchwyt	klasyczny, leworęczny[1]
Kariera seniorska
Lata Klub do 1980 Falkenbergs BTK 1980–1981 TTC Jülich 1981–1982 TTC GW Bad Hamm 1982–1983 ATSV Saarbrücken 1984–1985 TTC Altena 1985–1987 Falkenbergs BTK 1988–1990 ATSV Saarbrücken
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1990–1993 Reprezentacji Szwecji w tenisie stołowym 1993–1998 Reprezentacji Danii w tenisie stołowym
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Szwecja Mistrzostwa świata złoto Nagoya 1971 (gra pojedyncza) złoto Sarajewo 1973 (gra podwójna) złoto Sarajewo 1973 (drużynowo) srebro Tokio 1983 (drużynowo) brąz Kalkuta 1975 (drużynowo) brąz Birmingham 1977 (gra podwójna) brąz Birmingham 1977 (drużynowo) brąz Nowy Sad 1981 (gra pojedyncza) Mistrzostwa Europy złoto Lyon 1968 (drużynowo) złoto Moskwa 1970 (drużynowo) złoto Rotterdam 1972 (gra pojedyncza) złoto Rotterdam 1972 (drużynowo) złoto Nowy Sad 1974 (drużynowo) złoto Praga 1976 (gra podwójna) złoto Berno 1980 (drużynowo) srebro Rotterdam 1972 (gra podwójna) srebro Rotterdam 1972 (gra podwójna mieszana) srebro Nowy Sad 1974 (gra podwójna) srebro Praga 1976 (drużynowo) brąz Rotterdam 1970 (gra pojedyncza) brąz Berno 1980 (gra pojedyncza)

Życiorys

Gdy miał 15 lat, 15 września 1967 roku zadebiutował w szwedzkiej ekstraklasie w barach Falkenbergs BTK^[1]. W 1971 zdobył swój pierwszy medal mistrzostw świata – medal złoty, będąc tym samym pierwszym Szwedem, któremu się to udało^[3][4]. W kolejnych latach zdobył jeszcze siedem medali mistrzostw świata, w tym dwa złote w 1973 (w grze podwójnej i drużynowo). W trakcie całej kariery zdobył także trzynaście medali mistrzostw Europy (siedem złotych). Był również dwudziestopięciokrotnie mistrzem, piętnaście razy wicemistrzem i siedem razy brązowym medalistą mistrzostw Szwecji^[1]. W latach 1973 i 1980 wygrał turniej Europa Top 12^[4].

Po zakończeniu kariery podjął się pracy trenera, będąc w latach 1990–1993 szkoleniowcem reprezentacji Szwecji, a w latach 1993–1998 reprezentacji Danii^[5]. Przez trzy lata był także trenerem ATSV Saarbrucken w niemieckiej Bundeslidze^[6].

W 2015 został mianowany członkiem Galerii Sław ETTU^[4].

Sukcesy

Sukcesy turniejowe

Na podstawie^[7].

Mistrzostwa świata

• 1983 – srebrny medal (drużynowo)
• 1981 – brązowy medal (gra pojedyncza)
• 1977 – brązowy medal (gra podwójna)
• 1977 – brązowy medal (drużynowo)
• 1975 – brązowy medal (drużynowo)
• 1973 – złoty medal (gra podwójna)
• 1973 – złoty medal (drużynowo)
• 1971 – złoty medal (gra pojedyncza)

Mistrzostwa Europy

• 1980 – brązowy medal (gra pojedyncza)
• 1980 – złoty medal (drużynowo)
• 1976 – złoty medal (gra podwójna)
• 1976 – srebrny medal (drużynowo)
• 1974 – złoty medal (drużynowo)
• 1974 – srebrny medal (gra podwójna)
• 1972 – złoty medal (gra pojedyncza)
• 1972 – złoty medal (drużynowo)
• 1972 – srebrny medal (gra podwójna)
• 1972 – srebrny medal (gra podwójna mieszana)
• 1970 – złoty medal (drużynowo)
• 1970 – brązowy medal (gra pojedyncza)
• 1968 – złoty medal (drużynowo)

Europa Top 12

• 1981 – srebrny medal (gra pojedyncza)
• 1980 – złoty medal (gra pojedyncza)
• 1978 – brązowy medal (gra pojedyncza)
• 1976 – brązowy medal (gra pojedyncza)
• 1974 – brązowy medal (gra pojedyncza)
• 1973 – złoty medal (gra pojedyncza)
• 1972 – srebrny medal (gra pojedyncza)

Sukcesy klubowe

Na podstawie^[4].

• 1986 – mistrzostwo Szwecji (jako zawodnik Falkenbergs BTK)
• 1980 – mistrzostwo Szwecji (jako zawodnik Falkenbergs BTK)
• 1979 – mistrzostwo Szwecji (jako zawodnik Falkenbergs BTK)
• 1976 – mistrzostwo Szwecji (jako zawodnik Falkenbergs BTK)
• 1972 – mistrzostwo Szwecji (jako zawodnik Falkenbergs BTK)
• 1971 – mistrzostwo Szwecji (jako zawodnik Falkenbergs BTK)