Stożkówka węglolubna

Stożkówka węglolubna (Conocybe anthracophila Maire & Kühner ex Kühner & Watling) – gatunek grzybów z rodziny gnojankowatych (Bolbitiaceae)^[1].

Stożkówka węglolubna

Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	podstawczaki
Klasa	pieczarniaki
Rząd	pieczarkowce
Rodzina	gnojankowate
Rodzaj	stożkówka
Gatunek	stożkówka węglolubna
Nazwa systematyczna
Conocybe anthracophila Maire & Kühner ex Kühner & Watling Notes R. bot. Gdn Edinb. 40(3): 540 (1983)

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Conocybe, Bolbitiaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi^[1].

Po raz pierwszy opisali go w 1935 roku mykolodzy René Charles Maire i Robert Kühner jako odmianę stożkówki białoochrowej (Conocybe silignea var. anthracophila). W 1983 roku Kühner i Roy Watling podnieśli go do rangi gatunku^[1]. Synonimy^[2]:

• Conocybe anthracophila (Maire & Kühner) Singer 1951
• Conocybe anthracophila var. ovispora Hauskn. 2005
• Conocybe siliginea var. anthracophila Maire & Kühner 1935

Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r.^[3]

Morfologia

Kapelusz

O średnicy 15–40 mm, najpierw dzwonkowaty, później wypukły, w stanie wilgotnym ochrowy lub czerwonożółty, ciemniejszy na brzegach i środku, brzegi ostre, lekko faliste i czasami wygięte ku górze^[4].

Blaszki

Początkowo ochrowe, później czerwonobrązowe, szersze na środku i delikatnie ząbkowane na brzegach^[4].

Trzon

Wysokość 35–75, grubość 1,5–3 mm, cylindryczny, czasami lekko cebulkowaty u nasady, kruchy. Powierzchnia ochrowa lub jasnobrązowa, ciemniejsza u nasady, wzdłużnie srebrzystobiała, włókienkowata^[4].

Miąższ

Cienki, białawy lub w bladym kolorze skóry. Smak i zapach niewyraźny^[4].

Cechy mikroskopowe

Zarodniki 10–12 × 6-7 µm, elipsoidalne do jajowatych, czerwonobrązowe, grubościenne, gładkie, z wyraźną porą rostkową i małym apiculusem. Podstawki 15–22 × 6–8 µm, cylindryczno-maczugowate, z 2 lub 4 sterygmami i sprzążką u podstawy. Cheilocystydy kolbowate, 15–25 × 7–12 µm, z główką 3–5 µm^[4].

Występowanie i siedlisko

Podano stanowiska stożkówki węglolubnej głównie w Europie, poza nią w nielicznych miejscach w Afryce i Azji^[5]. W Polsce do 2003 roku jedyne stanowisko podał Stanisław Domański w Lasach Łochowskich^[3], ale w późniejszych latach podano następne. Najbardziej aktualne podaje internetowy atlas grzybów. Znajduje się w nim na liście gatunków zagrożonych i wartych objęcia ochroną^[6]. Jest to rzadki gatunek, ale często jego owocniki pojawiają się w dużej liczbie w odpowiednich warunkach^[4].

Naziemny grzyb saprotroficzny. Grzyb wypaleniskowy rosnący na wypaleniskach^[3], ale także na bogatych w minerały miejscach, takich jak kompost, nawożone łąki i grządki ogrodowe^[4].