Pierścieniak zielononiebieski

Pierścieniak zielononiebieski, łysiczka zielononiebieska (Stropharia pseudocyanea (Desm.) Morgan) – gatunek grzybów z rodziny pierścieniakowatych (Strophariaceae)^[1].

Pierścieniak zielononiebieski

Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	podstawczaki
Klasa	pieczarniaki
Rząd	pieczarkowce
Rodzina	pierścieniakowate
Rodzaj	pierścieniak
Gatunek	pierścieniak zielononiebieski
Nazwa systematyczna
Stropharia pseudocyanea (Desm.) Morgan J. Mycol. 14(2): 74 (1908)

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Stropharia, Strophariaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungii^[1].

Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1823 r. Jean Baptiste Henri Joseph Desmazières nadając mu nazwę Agaricus pseudocyaneus. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1908 r. Andrew Price Morgan^[1].

Ma 16 synonimów. Niektóre z nich^[2]:

• Psilocybe pseudocyanea (Desm.) Noordel. 1995
• Psilocybe melanosperma (Bull.) Noordel. 1995
• Stropharia ochrocyanea Bon, 1972
• Stropharia procera (Kreisel) Contu 2000
• Stropharia pseudocyanea var. ochrocyanea (Bon) P. Roux, 2008

Władysław Wojewoda w 2003 r. zaproponował polską nazwę łysiczka zielononiebieska dla naukowej nazwy Psilocybe pseudocyanea^[3]. Jest ona niespójna z obecną nazwą naukową. Nazwa pierścieniak zielononiebieski znajduje się w internetowym atlasie grzybów^[4].

Morfologia

Kapelusz

Średnica 1–3 cm, początkowo stożkowato wypukły, potem prawie płaski z garbkiem. Powierzchnia lepka, biaława z błękitnymi do niebieskawozielonych odcieniami, z czasem blaknie do słomkowego lub kremowego. Skórka żelatynowata, błoniasta. Brzeg z resztkami częściowej osłony^[5].

Blaszki

Przyrośnięte, o barwie od bladopłowej do purpurowej. Ostrza ząbkowane^[5].

Trzon

Wysokość 3,5–7 cm, grubość 2–5 mm, walcowaty, często wygięty, miękki, łatwo łamliwy. Powierzchnia niebieskawo zielona, błękitnoniebieska do słomkowej, kłaczkowato oszroniona, szczególnie przy wierzchołku. Pierścień błoniasty, z czasem pozostaje po nim tylko strefa pierścieniowa^[5].

Miąższ

Miąższ niebieskawo zielony, blaknący do błękitnego, po czym blado niebieskawozielony i ostatecznie słomkowy^[5].

Występowanie i siedlisko

Znane jest występowanie pierścieniaka zielononiebieskiego w Europie, Ameryce Północnej i na Nowej Zelandii^[6]. W zestawieniu wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski W. Wojewoda w 2003 r. przytoczył 7 stanowisk^[3]. Bardziej aktualne stanowiska podaje internetowy atlas grzybów^[4]. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status R – gatunek potencjalnie zagrożony z powodu ograniczonego zasięgu geograficznego i małych obszarów siedliskowych^[7].

Naziemny grzyb saprotroficzny. Występuje w lasach, na polanach i pastwiskach^[3]. Owocniki tworzy zazwyczaj od sierpnia do października^[3].