Szlafmyca

Szlafmyca (z niem. schlafen − spać, Mütze − myca, czapka) − dawne męskie nakrycie głowy zakładane do snu przez osoby sypiające w chłodnej porze roku w nieogrzewanych lub źle ogrzewanych pomieszczeniach. Kobiety do snu używały nocnych czepków.

Szlafmyca (XVII-XVIII w.)

Szlafmyce miały spiczasty koniec opadający na bok, który ozdobiony był pomponem lub chwostem^[1]. Wykonane były z białej, miękkiej tkaniny^[2], zwykle bawełnianej lub wełnianej^[3]. Czasem ocieplane były watą^[3] lub futerkiem^[1]. Szlafmyce stosowane były od XVIII do połowy XX wieku^[1][3].