Szymon z Trydentu

Szymon, chłopiec z Trydentu (ur. 26 listopada 1472, zm. 23 marca 1475 w Trydencie)^[1] − chłopiec porwany i zamordowany przez żydów; jego śmierć była podstawą do oskarżenia miejscowych Żydów o mord rytualny, święty Kościoła katolickiego.

Święty
Szymon, chłopiec z Trydentu

Simonino

męczennik
Pietro Stefanoni: Szymon z Trydentu (portret nierealistyczny z 1607 roku).
Data i miejsce urodzenia	26 listopada 1472 Trydent
Data i miejsce śmierci	23 marca 1475 Trydent
Czczony przez	Kościół katolicki
Beatyfikacja	1588 przez Sykstusa V (aprobata kultu w Trydencie)
Kanonizacja	XVII w przez Grzegorza XIII
Wspomnienie	24 marca
Szczególne miejsca kultu	Trydent

Ilustracja w Weltchronik Hartmanna Schedela 1493

Historia

Szymon zaginął przed Wielkanocą 1475 roku, co zostało połączone z wygłaszanymi wówczas kazaniami, w których obszernie relacjonowano żydowskie mordy rytualne. W Poniedziałek Wielkanocny jego ciało, ze śladami ran kłutych, znaleziono w rzece obok dzielnicy żydowskiej. Przywódcy społeczności żydowskiej zostali aresztowani; 15 z nich skazano po torturach, na których przyznali się do uprowadzenia i zamordowania dziecka, na spalenie na stosie.

Ks. Waldemar Chrostowski w książce „Kościół, Żydzi, Polska” podważa teorię o niewinności Żydów:

Dr Ariel Toaff po latach odkrył, że przyznania się zabójców nie były podyktowane stosującymi tortury fanatycznymi śledczymi; gdyż zeznania zawierały informacje, o których włoscy przedstawiciele Kościoła lub policji absolutnie nie mogli niczego wiedzieć. Przestępcy byli członkami nielicznej gminy Aszkenazyjczyków pochodzących z obcego kraju, która miała swoje własne obrzędy, różniące się od tradycji miejscowych Żydów włoskich. Obrzędy te zostały dobrze opisane w zeznaniach oskarżonych, chociaż początkowo nie były znane ówczesnym kompetentnym organom. Toaff podkreśla: Te magiczne formuły w języku starohebrajskim, posiadające mocne antychrześcijańskie akcenty, nie mogły powstać w wyobraźni sędziów, ponieważ nie mieli oni pojęcia o tych modlitwach, które wchodziły w skład nieznanej we Włoszech tradycji Aszkenazyjczyków. Przyznanie się do winy jest ważne tylko wtedy, gdy zawiera pewne autentyczne i sprawdzalne szczegóły przestępstwa, o których nie wiedziała policja. Tę żelazną zasadę śledztwa sąd w Trydencie zachował.

Książka Ariela Toaffa, na której opiera się Waldemar Chrostowski spotkała się z szeroką krytyką historyków jako oparta na fałszywych założeniach i wykorzystująca historyczne źródła w sposób niezgodny z warsztatem naukowym. Ariel Toaff kilka tygodni po publikacji wycofał swoją książkę ze sprzedaży. W drugim wydaniu (2008) w reakcji na krytykę stwierdził, że Żydzi nie mieli nic wspólnego z mordem w Trydencie^[2].

Wobec oskarżeń o mord o charakterze rytualnym Kuria Rzymska wystąpiła o przedstawienie akt procesowych i wyraziła sprzeciw wobec represji.

Kult

Kult młodego błogosławionego zaczął się również szerzyć w całej Europie.

Papież Sykstus V w 1588 roku pozwolił na kult w Trydencie, który spontanicznie oddawany był ofierze mordu i tamże wspominano Szymona 24 marca^[3] (oficjalnie do 1965)^[4].

Jak podaje Jewish Encyclopedia według niektórych źródeł Szymon został kanonizowany, wraz z Bernardynem z Feltre (zm. 1493), przez Grzegorza XIII i ogłoszony męczennikiem^[1].

Po soborze watykańskim II (1965) postanowiono zmniejszyć liczbę obowiązkowych obchodów ku czci świętych. W związku z tym dokonano rewizji kalendarza liturgicznego i we współczesnym Martyrologium Rzymskim^[5] nie ma już wspomnienia św. Szymona.

Zobacz też

• oskarżenia o mord rytualny względem Żydów
• kult świętych
• wstawiennictwo świętych
• Gabriel Zabłudowski
• William z Norwich
• Werner z Oberwesel
• Antysemityzm