Tadeusz Bolesław Łodziński

Tadeusz Bolesław Łodziński^[1] (ur. 10 czerwca 1883, zm. 19 czerwca 1952) – pułkownik artylerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Tadeusz Bolesław Łodziński

pułkownik artylerii
Data urodzenia	10 czerwca 1883
Data śmierci	19 czerwca 1952
Przebieg służby
Lata służby	do 1928
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Jednostki	5 Lwowski pap 5 Brygada Artylerii 6 pułk artylerii ciężkiej
Stanowiska	dowódca pułku
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-ukraińska obrona Lwowa
Odznaczenia

Życiorys

Urodził się 10 czerwca 1883 w rodzinie Bolesława (1850–1917), przemysłowca. Miał sześcioro rodzeństwa: Zofię, zamężną Dębowską, Stefanię (zmarła w wieku 19 lat), Kazimierza (1888–1970), inżyniera, Romana (zmarł w latach 70. XX wieku), Stanisława (zm. 1913), inżyniera, i Zdzisława (1904–1968)^[2]. W latach 1912–1913 wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego. 28 października 1918 do Rzęsny Polskiej z Czaczaku w Serbii przybyła bateria zapasowa 130 pułku artylerii polowej c. i k. armii pod dowództwem kpt. Tadeusza Łodzińskiego, który następnie w stopniu majora objął dowództwo 5 pułku artylerii polowej^[3]. W 1919 dowodził grupą taktyczną artylerii, odpowiadającą za całokształt artyleryjskiej obrony Lwowa w trakcie wojny polsko-ukraińskiej^[4][5]. Od 1 marca 1921 pełnił funkcję dowódcy 5 Brygady Artylerii^[6].

Od 6 października 1921 roku był dowódcą 6 pułku artylerii ciężkiej we Lwowie^[7][8]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 34. lokatą w korpusie oficerów artylerii^[9]. Z dniem 25 marca 1925 roku został przydzielony do Obozu Szkolnego Artylerii w Toruniu na stanowisko komendanta Strzeleckiej Szkoły Artylerii^[10]. W sierpniu 1926 roku został przeniesiony do Obozu Warownego „Wilno” na stanowisko szefa artylerii^[11]. Z dniem 29 lutego 1928 roku został przeniesiony w stan spoczynku^[12]. Jako emerytowany oficer zamieszkiwał w Krakowie^[13]. W 1934 pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I. Był wówczas przewidziany do użycia w czasie wojny^[14]. Zmarł 19 czerwca 1952 roku. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A20-8-23)^[15].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari – 22 lutego 1921^[6][16]
• Krzyż Niepodległości – 4 listopada 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości"^[17]
• Krzyż Walecznych^[18] – dwukrotnie
• Oficer Legii Honorowej – III Republika Francuska (1923)^[19]
• Krzyż Zasługi Wojskowej 3 klasy z dekoracją wojenną i mieczami po raz pierwszy^[20]
• Krzyż Zasługi Wojskowej 3 klasy z dekoracją wojenną i mieczami po raz drugi^[20]
• Signum Laudis Srebrny Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej^[20]
• Signum Laudis Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej^[20]
• Krzyż Wojskowy Karola^[20]
• Krzyż Jubileuszowy Wojskowy^[20]
• Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913^[20]