Teleskop kosmiczny Chandra

Teleskop kosmiczny Chandra (ang. Chandra X-ray Observatory, CXO) – teleskop kosmiczny pracujący w zakresie promieni rentgenowskich, wyniesiony na orbitę przez prom kosmiczny Columbia 23 lipca 1999 roku podczas misji STS-93.

Teleskop kosmiczny Chandra

Wizja artystyczna teleskopu
Indeks COSPAR	1999-040B
Indeks NORAD	25867
Państwo	Stany Zjednoczone
Zaangażowani	NASA
Rakieta nośna	wahadłowiec Columbia (misja STS-93)
Miejsce startu	Centrum Kosmiczne imienia Johna F. Kennedy’ego
Orbita (docelowa, początkowa)
Perygeum	20 046 km[1]
Apogeum	128 769 km[1]
Okres obiegu	3808,60 min[1]
Nachylenie	45,1°[1]
Czas trwania
Początek misji	23 lipca 1999 04:31 UTC
Wymiary
Wymiary	dł. 12,2 m, rozpiętość baterii słonecznych: 18,9 m[1]
Masa całkowita	masa bez paliwa 4790 kg, masa startowa 5865 kg[2]

Nosi on imię hinduskiego fizyka pracującego w USA Subrahmanyana Chandrasekhara, który jako pierwszy obliczył maksymalną masę białego karła (Granica Chandrasekhara). W sanskrycie słowo ćandra oznacza „Księżyc” lub „jasny”.

Teleskop Chandra jest trzecim z kosmicznych obserwatoriów wystrzelonych przez agencje NASA oraz ESA. Pierwszym był pracujący w zakresie światła Hubble, potem wyniesiono wykrywającego promieniowanie gamma Comptona. Po teleskopie Chandra został umieszczony w kosmosie jeszcze jeden teleskop prowadzący obserwacje w zakresie podczerwieni – Kosmiczny Teleskop Spitzera. Przez pewien czas Chandra był określany skrótem AXAF (ang. Advanced X-ray Astronomical Facility).

Prowadzenie obserwacji w zakresie promieni rentgenowskich utrudnia pochłaniająca je atmosfera Ziemi. Teleskopy kosmiczne pozwalają na pokonanie tego ograniczenia, co pozwala na obserwacje białych karłów, gwiazd neutronowych oraz czarnych dziur.

Zobacz też

• Głębokie Pola Chandry