Teresa Dębowska-Romanowska

Teresa Dębowska-Romanowska (ur. 31 października 1941 w Sandomierzu) – polska prawniczka, profesor nauk prawnych, była sędzia Trybunału Stanu, sędzia Trybunału Konstytucyjnego w stanie spoczynku.

Ten artykuł dotyczy prawniczki. Zobacz też: Teresa Dębowska – polska szachistka.

Teresa Dębowska-Romanowska

Data i miejsce urodzenia	31 października 1941 Sandomierz
Sędzia Trybunału Konstytucyjnego
Okres	od 5 listopada 1997 do 5 listopada 2006
Odznaczenia

Życiorys

W 1964 ukończyła studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego. Stopień naukowy doktora nauk prawnych uzyskała w 1970, habilitowała się w 1981. W 1991 została profesorem nauk prawnych, a w 1992 profesorem zwyczajnym w Katedrze Prawa Finansowego Uniwersytetu Łódzkiego. W tym samym roku uzyskała tytuł profesora nauk prawnych.

W latach 1980–1981 była ekspertem „Solidarności”, po wprowadzeniu stanu wojennego współpracowała z jej podziemnymi strukturami. Po 1989 pełniła funkcję eksperta Sejmu, Senatu oraz Komisji Konstytucyjnej Zgromadzenia Narodowego, a także Związku Miast Polskich. Od 1993 do 1997 orzekała w Naczelnym Sądzie Administracyjnym.

Należy do autorów projektu ustawy o finansach gmin (była pomysłodawcą konstrukcji subwencji ogólnej) oraz ustawy o regionalnych izbach obrachunkowych. Publikowała prace naukowe z zakresu prawa finansowego.

Od 1991 do 1993 zasiadała w Trybunale Stanu. W listopadzie 1997 Sejm (z rekomendacji Unii Wolności) wybrał ją w skład Trybunału Konstytucyjnego. Kadencję zakończyła 5 listopada 2006.

W 2010, za wybitne zasługi w kształtowaniu orzecznictwa konstytucyjnego oraz zasad demokratycznego państwa prawa i kultury prawnej, za osiągnięcia w działalności naukowej, prezydent Bronisław Komorowski odznaczył ją Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski^[1] (dekoracja nastąpiła w 2011^[2]).