Terminal Promowy Świnoujście

Terminal Promowy Świnoujście Sp. z o.o. – spółka i terminal promowy nad Morzem Bałtyckim, położone we wschodniej części portu morskiego Świnoujście, na wyspie Wolin, w Świnoujściu, w części miasta Warszów. Jeden z czterech polskich terminali promowych (pozostałe znajdują się w Gdyni – Stena Line Terminal Gdynia i Gdańsku: Baza Promowa PŻB i Terminal Promowy Westerplatte).

Terminal Promowy Świnoujście Sp. z o.o.

Terminal Promowy Świnoujście
Państwo	Polska
Województwo	zachodniopomorskie
Adres	ul. Dworcowa 1 72-606 Świnoujście
Data założenia	2001
Forma prawna	spółka z ograniczoną odpowiedzialnością
Prezes	Piotr Trojanowski
Nr KRS	0000025277
Położenie na mapie Świnoujścia Terminal Promowy Świnoujście Sp. z o.o.
Położenie na mapie Polski Terminal Promowy Świnoujście Sp. z o.o.
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego Terminal Promowy Świnoujście Sp. z o.o.
53°54′03,1″N 14°15′31,7″E
Strona internetowa

Plan portu morskiego Świnoujście z zaznaczonym Terminalem Promowym Świnoujście

Historia

Pierwsze powojenne połączenie promowe ze Świnoujścia (przystań Odra Port przy stacji o ówcześnie tej samej nazwie) do Trelleborga uruchomiono 20 lutego 1948^{[potrzebny przypis]}. Początkowo obsługiwały je trzy parowe statki pasażerskie bandery szwedzkiej (SS Starke, który zainaugurował przewozy na tej linii, oraz SS Drottning Victoria i SS Konung Gustav V) przystosowane do przewozu wagonów kolejowych, należące do Statens Järnvägar (SJ; szwedzkie koleje państwowe). SS Drottning Victoria i SS Konung Gustav V od listopada 1945 pływały na linii Trelleborg – Gdańsk, a następnie wraz z SS Starke pomiędzy 1946 a 1948 na linii Trelleborg – Gdynia, po czym przeniesiono je na linię do Świnoujścia. Promy obsługiwały także pasażerskie przewozy kolejowe, m.in. pociąg pasażerski Balt-Orient-Express^[1] od 1948 w relacji Sztokholm – Belgrad, a od początku lat 50. w relacji Sztokholm – Sofia, który w swoim składzie posiadał wagony bezpośrednie m.in. w relacjach Trelleborg – Praga^{[potrzebny przypis]}. Do 1954, do momentu likwidacji linii, pływały na niej polski prom SS Kopernik, oraz szwedzka jednostka Vasa.

Żeglugę promową przywrócono w 1964 roku połączeniem Świnoujście – Rønne – Ystad obsługiwanym przez krótki czas przez duński prom MF Jens Kofoed. Później na linię wszedł zakupiony przez PŻM od Finnlines MF Gryf (ex Hansa Express, Finndana).

1 kwietnia 1977 terminal przekazany został przez Zarząd Portów Szczecin-Świnoujście Polskiej Żegludze Bałtyckiej – nowo powstałej firmie, która de facto już od 8 marca obsługiwała promy w Świnoujściu. Nosił wówczas nazwę Bazy Promów Morskich PŻB. 16 czerwca tego samego roku, przedsiębiorstwo uruchomiło kolejną linię – do Kopenhagi. W późniejszych latach oferowano również połączenia promowe na przedłużonej linii kopenhaskiej: do Felixstowe – w 1978 i Travemünde – na przełomie lat 1982/1983. W latach 1995–2000 działała linia Świnoujście – Malmö, zaś na przełomie lat 2002/2003 linia kopenhaska doczekała się kolejnej wariacji: Świnoujście – Ystad – Kopenhaga. 31 października 2010^[2] zostały zamknięte bezpośrednia linia do Kopenhagi obsługiwana przez MF Pomerania oraz linia sezonowa na Bornholm. Teraz na Bornholm można dostać się dzięki taryfie Unity Line z przejazdu na trasie Świnoujście – Ystad z przesiadką na katamaran HSC Leonora Christina lub HSC Villum Clausen (ten w sezonie letnim) i nimi dotrzeć na Bornholm.

9 czerwca 1994 zakończono budowę nowego budynku Dworca Morskiego. PŻB była właścicielem terminalu do 2001 roku. Od 1 sierpnia 2001 terminal działa jako samodzielne przedsiębiorstwo będące własnością spółki Polskie Terminale z siedzibą w Szczecinie, w której 100% udziałów ma Zarząd Morskich Portów Szczecin i Świnoujście.

W 2015 roku terminal został rozbudowany o nowe nabrzeże, umożliwiające obsługę statków do długości 220 metrów^[3].

Połączenia

Z terminalu odprawiane są promy do Szwecji – do Trelleborga i Ystad.

Linia	Operator	Czas podróży	Jednostki
Świnoujście ↔ Trelleborg (od 5 lutego 2007)	TT-Line Unity Line	7 godz.	MF Nils Dacke MF Galileusz, MF Gryf MF Wolin
Świnoujście ↔ Ystad (od 1964)	Polferries Unity Line	7 godz.	MF Mazovia, MF Baltivia, MF Cracovia, MF Jan Śniadecki, MF Kopernik, MF Polonia, MF Skania

Do terminalu prowadzi droga krajowa nr 3, będąca jednocześnie częścią europejskiej trasy E65. Terminal posiada połączenia lądowe (drogowe i kolejowe) oraz wodne (poprzez tor wodny Świnoujście–Szczecin) ze Szczecinem i resztą kraju.

Terminal stanowi element polskiej infrastruktury transportowej, funkcjonując również jako morskie przejście graniczne Świnoujście. Jest istotnym węzłem komunikacyjnym transportu środkowoeuropejskiego, łączącym Skandynawię ze środkową i południową Europą; w przeszłości umożliwiał także połączenia promowe z Europą zachodnią^[4][5][6].

• 
  Widok terminalu wewnątrz
• 
  Terminal promowy – punkt odprawy celnej
• 
  Nowo wybudowane nabrzeże Terminalu Promowego Świnoujście
• 
  Nowo wybudowany fragment Terminalu Promowego Świnoujście
• 
  MF Wawel i MF Pomerania przed Terminalem Promowym Świnoujście

Wyposażenie terminalu

Dane nt. wyposażenia terminalu^[7][3]

Nazwa nabrzeża	długość	głębokość	pasażerowie	samochody osobowe	samochody ciężarowe	wagony kolejowe
Nabrzeże nr 1	242 m	13 m
Nabrzeże nr 2	193 m	11 m
Nabrzeże nr 3	194 m	9,5 m
Nabrzeże nr 4	184 m	9,5 m
Nabrzeże nr 5	196 m	9,5 m
Nabrzeże nr 6[8]	154 m	9,5 m

Przeładunki w 2016[9]

• pasażerowie: 1 041 347
• samochody osobowe: 259 896
• samochody ciężarowe: 406 318
• wagony kolejowe: 9145
• ładunki netto: 9145 ton

Możliwości przeładunkowe

Dziennie:

• 10 000 pasażerów
• 3000 samochodów osobowych
• 3000 samochodów ciężarowych
• 500 wagonów kolejowych
• 35 000 ton ładunków

Rocznie:

• 2–3 mln pasażerów
• 0,5–0,8 mln samochodów osobowych
• 0,5–0,8 mln samochodów ciężarowych
• 100 000 wagonów kolejowych
• 9 000 000 ton ładunków

Zobacz też

• Terminal Promowy Westerplatte
• Świnoujście Port – osobowy przystanek kolejowy przy terminalu
• Polska Żegluga Bałtycka
• Unity Line