Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Terminal kontenerowy Baltic Hub
terminal kontenerowy w porcie morskim Gdańsk Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Terminal kontenerowy Baltic Hub (dawniej DCT Gdańsk) (ang. Deepwater Container Terminal Gdańsk) – terminal kontenerowy zlokalizowany na terenie portu morskiego Gdańsk, położony w porcie zewnętrznym (część Portu Północnego)[3].
Jest największym terminalem kontenerowym w Polsce i największym terminalem na Bałtyku, a także jedynym, do którego mogą wpłynąć transoceaniczne kontenerowce z Chin. Terminal został utworzony, by na Morzu Bałtyckim przyjmować głębokowodne, transoceaniczne kontenerowce. Przed jego wybudowaniem tak duże statki zatrzymywały się w portach leżących przed Cieśninami Duńskimi i dokonywano tam przeładunków na mniejsze statki (feedery) oraz na pociągi towarowe i ciężarówki[4].
Terminal obsługuje rocznie ponad 620 statków (w tym 100 największych kontenerowców świata)[5][6].
Remove ads
Historia
Podsumowanie
Perspektywa
Prace nad terminalem rozpoczęły się w październiku 2005. W ramach prac budowlanych powstał sztucznie usypany pirs o powierzchni 25,2 ha (dł. 800 m i szerokość 315 m), na którym wybudowano 2 stanowiska do przeładunku kontenerów, dzięki inwestycji 200 mln dolarów[7]. Otwarcie nastąpiło 3 października 2007 roku. Budowa trwała 24 miesiące[8]. Pierwszy statek zawinął jeszcze przed oficjalnym otwarciem terminala, 1 czerwca 2007[9].
DCT Gdańsk w czerwcu 2011 roku osiągnęło swój pierwszy milionowy przeładunek. Milionowy kontener wpłynął do Gdańska na statku MS „Emma Maersk”.
W czerwcu 2011 roku wprowadzono nowy system operacyjny Navis SPARCS N4. W lipcu 2011 roku wdrożono E-SMART – narzędzia do wizualnego zarządzania sprzętem wyprodukowane przez brytyjską firmę International Terminal Solutions Ltd (ITS).
W roku 2014 deklarowane zdolności przeładunkowe terminalu kontenerowego sięgnęły 1,5 miliona TEU[10].
W styczniu 2015 roku rozpoczęto prace nad budową drugiego terminala T2, szacowanego na ok. 250 mln euro[11]. W październiku 2016 DCT Gdańsk oddał do użytku nabrzeże T2 zlokalizowane pomiędzy terminalem T1 a pirsem rudowym[12] wraz z 5 suwnicami STS, co pozwoliło na dwukrotne zwiększenie możliwości przeładunkowych: z 1,5 mln do 3 mln TEU (20-stopowych kontenerów), dzięki czemu DCT Gdańsk stał się największym pojedynczym terminalem Bałtyku[4]. Jesienią 2018 rozpoczęto kolejną inwestycję w założeniu trwającą 3 lata o nazwie Program T2B, mającego w celu instalację trzech suwnic STS, automatyzacją bram i modernizacją kolei[13].
19 marca 2019 nastąpiła zmiana właściciela DCT. Do tej pory całościowy pakiet udziałów należał do australijskiego funduszu inwestycyjnego Macquarie GIF II – jednego z trzech funduszy grupy Macquarie Group, który inwestuje na całym świecie aktywa emerytów w infrastrukturę. Po finalizacji transakcji terminal został przejęty przez Polski Fundusz Rozwoju wraz z dwoma podmiotami zagranicznymi: singapurską grupą portową PSA International i globalnym funduszem inwestycyjnym IFM. Udział polskiej spółki to 30 proc. udziałów, a kwota transakcji wynosiła nieoficjalnie 1,1 mld euro[14].
W 2022 r. zmieniono nazwę z DCT Gdańsk na Baltic Hub[15].
W październiku 2022 r. rozpoczęto pracę nad terminalem T3, o powierzchni 36 ha półautomatycznym terminalem kontenerowym[16]. Koszt inwestycji na 2022 r. był wyceniany na ok. 2 mld zł, a finansowanie jest zapewniane w całości przez spółkę Baltic Hub[17]. Inwestycja pozwoliła na zwiększenie deklarowanych zdolności przeładunkowych o 1,5 mln TEU, do 4,5 mln TEU[18]. Oficjalne otwarcie terminala T3 miało miejsce 6 czerwca 2025[19].
13 listopada 2024 r. zaczęła się budowa terminala T5 mającego być terminalem instalacyjnym dla morskich farm wiatrowych[20]. Koszt inwestycji jest wyceniony na 500 mln zł, a całość ma być finansowana przez Polski Fundusz Rozwoju[21].
Remove ads
Dane techniczne terminala kontenerowego[22] [23]
Podsumowanie
Perspektywa
- Deklarowana roczna zdolność przeładunkowa 4,4 mln TEU
- 2017 metrów nabrzeży o głębokości 17 m
- 21 suwnic typu STS, 52 typu RTG (Rubber Tired Gantry Crane), 3 typu RMG (Rail Mounted Gantry Crane)
- 5 hektarów utwardzonych placów składowych przeznaczonych do składowania ładunków Ro-Ro i innych
- 124 hektarów całkowitej powierzchni
- Powierzchnia składowa: 64 000 TEU
- Rampę Ro-Ro o szerokości 40 metrów
- Magazyn konsolidacyjny (o pow. 8200 m²) z rampą samochodową oraz miejscem przeznaczonym do jego dalszej rozbudowy
- Parking dla ponad 100 samochodów ciężarowych wraz z zapleczem sanitarnym
- Bocznica kolejowa: 7 torów wraz z 4 suwnicami RMG
W tym dane dla każdego terminala.
Baltic Hub T1
Nabrzeża pierwszego terminala zlokalizowane są na sztucznie usypanym pirsie o powierzchni 25,2 ha.
Baltic Hub T2[26]
Do Terminala T2 przylegają inwestycje T2B, T2C i T2D.
- Długość nabrzeża: 570 m
- Ilość suwnic STS: 8[27]
- Powierzchnia operacyjna:
Baltic Hub T3[41][42]
Terminal jest zlokalizowany na sztucznie usypanym pirsie o powierzchni 36 ha.
Baltic Hub T5 (w budowie)[50]
Terminal będzie zlokalizowany na sztucznie usypanym pirsie o powierzchni 21 ha.
- Łączna długość nabrzeży: 800 m
Remove ads
Roczne przeładunki
Terminal jest odpowiedzialny za pawie cały przeładunek kontenerów w porcie morskim Gdańsk.
Połączenia obsługiwane przez terminal[59] [60]
Podsumowanie
Perspektywa
Do połączeń oceanicznych należą:
- CMA CGM (serwis FAL1) na trasie Gdańsk – Rotterdam – Dżedda – Port Klang – Busan – Ningbo – Szanghaj – Yantian – Singapur – Hawr – Dunkierka – Hamburg – Gdańsk z zawinięciami jeden raz w tygodniu.
- Mediterranean Shipping Company (serwis Britannia) na trasie Szanghaj – Ningbo – Yantian – Vung Tau – Felixstowe – Antwerp – Gdansk – Gdynia – Klaipeda – Le Havre – London Gateway – Colombo – Singapur z zawinięciami cotygodniowymi i obsługą na terminalu T3[61][62].
- Mediterranean Shipping Company (serwis Albatros) na trasie Xingang – Dalian – Gwangyang – Ningbo – Szanghaj – Yantian – Singapur – Felixstowe – Bremerhaven – Gdańsk – Bremerhaven – Felixstowe – Singapur – Vung Tau z zawinięciami cotygodniowymi i obsługą na terminalu T3.
- Ocean Alliance (serwis FAL5) na trasie Gdańsk – Wilhelmshaven – Singapur – Yantian – Szanghaj – Ningbo – Xiamen – Yantian – Singapur – Felixstowe – Zeebrugge – Gdańsk z zawinięciami jeden raz w tygodniu.
- Ocean Alliance (serwis LL1/AEU1) na trasie – Gdańsk – Wilhelmshaven – Pireus – Port Klang – Hongkong – Szanghaj – Ningbo – Xiamen – Yantian – Singapur – Felixstowe – Zeebrugge – Gdańsk z zawinięciami jeden raz w tygodniu.
Oprócz połączeń oceanicznych, istnieją połączenia feederowe w obrębie Morza Bałtyckiego jak:
- ONE PLS łączący Gdańsk z Rotterdamem, Hamburgiem i Gdynią[63][64]
- Gemini (Maersk i Hapag-Lloyd) z dwoma cotygodniowymi połączeniami z portami w Bremerhaven i Wilhelmshaven: Europe Shuttle 3 (ES3) i Europe Shuttle 15 (ES15)[61][65].
Remove ads
Kalendarium ważniejszych połączeń
Podsumowanie
Perspektywa
.JPG)
Maersk Line zaczął korzystać z infrastruktury DCT w 2008. 4 stycznia 2010 przypłynął pierwszy kontenerowiec oceaniczny o nazwie Maersk Taikung. Od 2011 do DCT zaczęły regularnie (co tydzień) zawijać kontenerowce MS „Evelyn Maersk”, MS „Emma Maersk”, MS „Eleonora Maersk”, MS „Elba Maersk” i MS „Eugen Maersk” (ich pojemność to 14 500 TEU).
Maersk Line był pierwszą linią kontenerową, która wprowadziła bezpośrednie połączenie żeglugowe (AE10) z Dalekiego Wschodu do DCT Gdańsk. Bezpośrednie połączenie portów Dalekiego Wschodu z Gdańskiem ma następującą rotację: Gwangyang – Ningbo – Szanghaj – Yantian – Tanjung Pelepas – Kanał Sueski – Rotterdam – Bremerhaven – Gdańsk – Aarhus;
Terminal kontenerowy, w styczniu 2010 zaczął obsługiwać bezpośrednie regularne połączenie kontenerowe z Dalekiego Wschodu.
21 listopada 2019 do terminalu dotarł pierwszy pociąg z kontenerami z Xi’an w Chinach, które wyekspediowano następnie m.in. do Helsinek. Pokonanie dystansu 9965 km zajęło pociągowi (z przeładunkiem w Małaszewiczach Adampolu) 12 dni, w czasie których przejechał przez Kazachstan, Rosję i Białoruś[66][67].
Na początku marca 2021 – do terminalu dotarł ze Sławkowa najcięższy w historii polskich kolei pociąg z kontenerami (90 kontenerów o całkowitej masie 3 335,73 tony; masa przeciętnego składu tego typu nie przekracza zwykle 2000 ton)[68]. Wkrótce potem przeładowano 15-milionowy kontener w historii terminalu[69]. W 2021 zakończono rozbudowę jednego z kolejowych terminali kontenerowych o przepustowości 750 tys. TEU (kontenerów 20-stopowych)[55].
W 2025 roku Maersk wycofał bezpośrednie połączenie oceaniczne AE10 do Gdańska na rzecz przeładunku w mniejszych portach w Niemczech[70]. Reorganizacja jest związana z nawiązaniem współpracy z niemieckim przewoźnikiem Hapag-Lloyd i redukcją bezpośrednich połączeń z Azją z 11-13 portów do 5-6 portów w Europie Północnej. Maersk zapewnił, że zastąpienie bezpośrednich połączeń przez połączenia feeder-owe nie wpłynie na wolumen przeładowywanych kontenerów i zapewni bardziej przewidywalne dostawy i zminimalizuje zakłócenia[71].
Remove ads
Zarządzanie
Przychody spółki:
Prezesi zarządu Baltic Hub:
- od jesieni 2006 do kwietnia 2008 – Colin Chanter[74][75]
- od kwietnia 2008 do lutego 2013 – Boris Wenzel[76]
- od lutego 2013 do grudnia 2016 – Maciek Kwiatkowski[77]
- od grudnia 2016 do czerwca 2021 – Cameron Thorpe[77]
- od lipca 2021 do grudnia 2024 – Charles Baker[78][79]
- od stycznia 2025 – Jan Van Mossevelde[80]
Remove ads
Zobacz też
Przypisy
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads