The Legacy (wrestling)

The Legacy (pol. Dziedzictwo) – stajnia^[1] (oraz zawierający się w niej tag team^[2]) w wrestlingu występująca w federacji World Wrestling Entertainment (WWE) w latach 2008–2010 jako antagoniści w brandzie Raw. Drużyna składała się w swoim podstawowym uformowaniu z Randy’ego Ortona (przywódcy frakcji), Cody’ego Rhodesa oraz Teda DiBiase Jr. Sojusznikami grupy przez krótki okres byli również Manu i Sim Snuka, którzy usiłowali wejść w struktury tej drużyny^[3][4]. Logiem grupy była złota tarcza herbowa okraszona złotymi i pomarańczowymi płomieniami z wpisaną w nią brązową, drukowaną literą „L” oraz drukowanym napisem „THE LEGACY” umieszczonym na zwoju nad tarczą herbową^[5].

The Legacy

The Legacy w 2009 roku.
Ugrupowanie
Członkowie	Randy Orton Cody Rhodes Ted DiBiase Jr.
Nazwy	The Legacy
Byli członkowie	Sim Snuka (sojusznik) Manu (sojusznik)
Data debiutu	1 września 2008
Data rozwiązania	27 kwietnia 2010
Lata aktywności	2008–2010; 2011
Promocja	WWE

Historia stajni (2008 – 2010; 2011; 2013)

W 2008 Cody Rhodes oraz Hardcore Holly posiadali mistrzostwo drużynowe WWE World Tag Team Championship. Na gali Night of Champions (2008) w czerwcu 2008, DiBiase Jr. rozpoczął walkę tag teamową sam bez tajemniczego partnera, którego ogłosił wcześniej - jednakże podczas starcia Rhodes wystąpił przeciwko Hardocore Holly’emu, atakując go przez co DiBiase wraz z Rhodesem zdobyli tytuły mistrzowskie tag teamów^[6].

We wrześniu 2008 Rhodes i DiBiase zaczęli storyline z Randym Ortonem, który krytykował ich drużynę^[7]. W tym samym czasie do Rhodesa i DiBiase’go dołączyli jako ich sojusznicy Manu i Sim Snuka^[8]. W listopadzie 2008 Orton zaatakował DiBiase’go akcją punt kick - kopiąc go w głowę, co spowodowało (w kayfabe) kontuzję DiBiase’go i usunięcie go z telewizji (w rzeczywistości DiBiase rozpoczął zdjęcia na planie filmu W cywilu 2)^[9].

Na początku grudnia 2008 Orton zaproponował Manu i Rhodesowi stanowienie stajni wrestlerów, którą nazwał The Legacy - w opisanym storylinie nazwa „The Legacy” (pol. dziedzictwo) odnosiła się do rodzinnych konotacji uczestników tej stajni, których ojcowie w przeszłości również byli wrestlerami - Randy Orton (→ Bob Orton Jr.), Cody Rhodes (→ Dusty Rhodes), Manu (→ Afa Anoaʻi Sr.).

Na początku stycznia 2009 Snuka i Manu zostali wyrzuceni z grupy przez Ortona^[10]. W kolejnym tygodniu Snuka i Manu poinformowali Rhodesa o tym, że zamierzają przypuścić atak na Ortona, jednak Rhodes odmówił im wsparcia - w tym czasie powrócił również do rywalizacji DiBiase, który początkowo wystąpił jako sprzymierzony ze Snuką i Manu zawodnik - przeciwko Ortonowi, jednakże DiBiase niespodziewanie zaatakował Snukę i Manu dołączając tym samym do stajni The Legacy^[11].

Na gali Royal Rumble (2009) The Legacy współpracując, wyniosła Ortona do zwycięstwa w Royal Rumble matchu^[12].

W lutym 2009 The Legacy rozpoczęła rywalizację z rodziną McMahonów. Wpierw Randy Orton wyeliminował Shane’a McMahona kopnięciem punt kick^[13], a następną jego ofiarą padła Stephanie McMahon, na której Orton wykonał swoją akcję kończącą - RKO. To ostatnie wydarzenie doprowadziło Ortona do rywalizacji z Triple H’m, podczas której Orton wyrażał swoje niezadowolenie ze sposobu w jaki musiał opuścić poprzednią stajnię tworzoną ze swoim nowym rywalem - Evolution^[14].

Na gali WrestleMania XXV Orton zmierzył z Triple H’m, przegrywając z nim pojedynek o tytuł WWE Championship. Następnego dnia podczas odcinka Raw, Orton domagał się walki rewanżowej o tytuł, grożąc m.in. Lindzie McMahon oraz jej wnukom. W kolejnych tygodniach The Legacy nadal prowadziła feud z McMahonami wpierw eliminując Triple H’a i zdobywając tytuł WWE Championship na gali Backlash (2009) w 6-man tag team matchu^[15], a następnie w maju 2009 – Shane’a McMahona. Za kolejny cel Orton obrał Batistę, który został przeciwnikiem grupy, a także zainteresowany był odebraniem Ortonowi mistrzostwa WWE Championship^[16].

Na gali Extreme Rules (2009) w czerwcu 2009, Batista zdołał odebrać mistrzostwo Ortonowi. W kolejnym odcinku WWE Raw, Batista zwakował zdobyty dzień wcześniej tytuł ze względu na zerwanie bicepsu^[17]. W kolejnym tygodniu Orton sięgnął po raz kolejny po zwakowane mistrzostwo WWE Championship, pokonując Triple H’a, Johna Cenę i Big Showa w fatal four-way matchu^[18].

W okresie lata 2009 roku w stajni The Legacy zaczęły następować napięcia jednak od sierpnia grupa nadal trwała w swoich strukturach nieprzerwanie prowadząc rywalizację z Triple H’m i odnowionym z jego inicjatywy tag teamem D-Generation X^[19]. W kolejnych miesiącach Orton na przemian tracił i odzyskiwał tytuł WWE Championship od Johna Ceny. Jesienią 2009 DiBiase i Rhodes weszli w rywalizację z Kofim Kingstonem, którego obwiniali za porażkę drużyny Raw w starciu przeciwko drużynie SmackDown z gali Bragging Rights (2009)^[20].

Od stycznia 2010 The Legacy nadal prowadziła rywalizację z Johnem Ceną i Kofim Kingstonem. Na gali Elimination Chamber (2010) w lutym 2010, Rhodes podał metalową rurę DiBiase’mu, który wykorzystał przedmiot atakując nim Ortona i eliminując go z rywalizacji o WWE Championship^[21]. Następnego dnia w odcinku Raw, Orton zaatakował Rhodesa i DiBiase’go, a tydzień później obaj Rhodes i DiBiase odpowiedzieli atakiem na Ortona. Rywalizacja ta doprowadziła od starcia w triple threat matchu na gali WrestleMania XXVI, który wygrał Orton^[22]. Rozpad stajni ostatecznie nastąpił podczas draftu pod koniec kwietnia 2010, kiedy to Rhodes został przeniesiony na SmackDown i tym samym formalne struktury The Legacy przestały istnieć w WWE^[23]. Po rozpadzie stajni wszyscy trzej członkowie The Legacy rozpoczęli kariery solowe w WWE – Orton prowadził m.in. rywalizację z The Nexus i Wade’em Barrettem, Cody Rhodes przyjął gimmick „Dashing”, przy którym zaczął używać przezroczystej maski^[24], a Ted DiBiase Jr. wszedł w program z Maryse jako jego nowym valetem oraz zaczął prezentować się z mistrzostwem Million Dollar Championship^[25].

W 2011 Rhodes stanowił krótki tag team z Tedem DiBiase Jr., jednakże na przełomie lata i jesieni 2011 obaj prowadzili ze sobą feud m.in. o tytuł WWE Intercontinental Championship, będący wtedy w posiadaniu Rhodesa^[26]. W 2013 Rhodes prowadził również rywalizację z Ortonem, podczas której położył na szali swoją karierę ostatecznie przegrywając feud i odchodząc w tym czasie z federacji WWE^[27].

Tytuły i osiągnięcia stajni

Rhodes i DiBiase Jr. z tytułami mistrzowskimi tag teamów - WWE World Tag Team Championship.

• World Wrestling Entertainment
  • WWE Championship (3 razy) – Randy Orton
  • WWE Intercontinental Championship (1 raz) – Cody Rhodes
  • World Tag Team Championship (2 razy) – Cody Rhodes i Ted DiBiase Jr.
  • Zwycięzca Royal Rumble match’u (2009) – Randy Orton

Koncepcja stajni i podsumowanie występów

Gimmickiem stajni The Legacy byli zawodnicy z wielopokoleniowych rodzin związanych z biznesem zawodowych zapasów. Ze strony Randy’ego Ortona należy nawiązać do jego ojca Boba Ortona Jr. występującego w przeszłości w gimmicku kowboja i jego dziadka - Boba Ortona Sr. Ted DiBiase Jr. z kolei odnosił się do kariery swojego ojca Ted DiBiase Sr., który występował w gimmicku bogacza i milionera. Również jego przybrani dziadkowie Iron Mike DiBiase i Helen Hild związani byli z wrestlingiem. Cody Rhodes prezentował zaś bogatą karierę swojego ojca Dusty’ego Rhodesa oraz starszego brata Dustina Rhodesa, który występował w gimmicku Goldusta. Zgodnie ze storylinem The Legacy określali swój status (odnoszący się do bogatych karier ich ojców) jako „nadrzędny” w stosunku do reszty rosteru WWE^[28].

Działalność The Legacy jako grupy wrestlerów-antagonistów porównywano w rozrywce sportowej do stajni Evolution, której członkiem był Randy Orton. Rhodes i DiBiase Jr. zgodnie twierdzili, że to porównanie postrzegane było przez nich jako okazja do wykazania się pod względem wrestlerskich umiejętności w strukturach WWE^[29]. Media zajmujące się wrestlingiem wskazywały również na wykorzystanie potencjału trójosobowych stajni w promowaniu nowych talentów w wrestlingu w porównaniu do późniejszej grupy The Shield^[30].