Tornado (klasa jachtu)

Tornado – klasa jachtu żaglowego w układzie katamaranu, będący regatową klasa olimpijska od 1976 roku. Został zaprojektowany w 1967 roku przez Rodneya Marcha^[1] z pomocą Terry'ego Pierce'a i Rega White'a specjalnie w celu uzyskania jachtu mającego stać się klasą olimpijską. Od tego czasu zbudowano na świecie ponad 4800 jachtów klasy Tornado.

Tornado

Konstruktor	Rodney March
Rok konstrukcji	1967
Kraj pochodzenia	Wielka Brytania
Typ ożaglowania	slup
Grot	16,61 m²
Fok	5,33 m²
Spinaker	25 m²
Długość maksymalna	6,09 m
Długość LWK	5,84 m
Szerokość maksymalna	3,08 m
Wysokość maksymalna	9,08 m
Masa całkowita	155 kg
Typ kadłuba	katamaran
Zanurzenie minimalne	15 cm
Zanurzenie maksymalne	76 cm
Załoga	2
Trapezy	2 (od 2000)
D-PN	59.0
RYA PN	644
Schemat łódki

Zdolna osiągać prędkości powyżej 30 węzłów z wiatrem i 18 węzłów na wiatr, klasa Tornado jest często określana jako "żeglarska Formuła 1".

Oprócz udoskonaleń technicznych w technologii kadłuba, żagla, drzewców, lepszych bloków i linii - Tornado pozostało niezmienione od początków do początku lat 90. Następnie, w wyniku rosnącej popularności innych, mniejszych katamaranów, klasa Tornado podjęła znaczący program rozwojowy w 1993 roku. Było to szczególnie odpowiedzią na prośbę IYRU o poszukiwanie sposobów na poprawę świadomości publicznej i medialnej żeglarstwa, a po drugie, aby odpowiedzieć potencjalnym pretendentom do roli "najlepszego kata".