Transferryna

Transferryna^[1] (od łac. trans, przez, i ferrum, żelazo), transferyna^[2] – białko (glikoproteina) regulujące stężenie jonów żelaza w osoczu krwi i transportujące je do tkanek. Ludzkim genem kodującym cząsteczkę transferryny jest gen TF^[3].

Model wstążkowy transferryny

Fragment cząsteczki transferryny ze związanym atomem żelaza (pomarańczowa kulka w centrum)

Jedna cząsteczka transferryny jest w stanie transportować jednocześnie dwa atomy żelaza (w postaci skompleksowanych jonów Fe³⁺)^[4][5]. Istotną cechą tego białka jest jego duża masa cząsteczkowa (79 570 Da)^[6], dzięki czemu nie ulega ono filtracji w kłębuszkach nerkowych (odfiltrowywane są cząsteczki o masie poniżej 58 kDa^[7]), co zabezpiecza organizm przed utratą żelaza. Transferryna wysycona żelazem łączy się z receptorem transferryny i na drodze endocytozy kompleks ten zostaje wchłonięty do wnętrza komórki, gdzie dochodzi do uwolnienia żelaza, po czym kompleks wraca na błonę komórkową i apotransferryna (czyli transferryna niewysycona żelazem) wraca do krwiobiegu.

Prawidłowe wartości badań laboratoryjnych transferryny:

• stężenie we krwi: 200–400 mg/dl (SI: 25–50 μmol/l)^[8]
• wysycenie żelazem: 15%–45%^[8]

Badaniem laboratoryjnym związanym z transferryną jest także TIBC.

Zobacz też

• ferrytyna