Włosojęzyk krótkozarodnikowy

Włosojęzyk krótkozarodnikowy (Trichoglossum walteri (Berk.) E.J. Durand) – gatunek grzybów z monotypowej klasy Geoglossomycetes^[1].

Włosojęzyk krótkozarodnikowy

Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	workowce
Klasa	Geoglossomycetes
Rząd	Geoglossales
Rodzina	Geoglossaceae
Rodzaj	włosojęzyk
Gatunek	włosojęzyk krótkozarodnikowy
Nazwa systematyczna
Trichoglossum walteri (Berk.) E.J. Durand Annls. mycol. 6(5): 440 (1908)

Obraz mikroskopowy

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Glutinoglossum, Geoglossaceae, Geoglossales, Incertae sedis, Geoglossomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi^[1].

Po raz pierwszy opisał go w 1875 r. Miles Joseph Berkeley, nadając mu nazwę Geoglossum walteri. Obecną nazwę nadał mu Elias Judah Durand w 1908 r.^[1] Synonimy:

• Geoglossum hirsutum f. walteri (Berk.) Massee 1897
• Geoglossum walteri Berk. 1875
• Trichoglossum walteri var. helveticum Imbach 1949^[2].

Polska nazwa według rekomendacji Komisji ds. Polskiego Nazewnictwa Grzybów^[3]

Morfologia

Owocniki

Całkowicie czarne o wysokości do 5 cm, składające się z części płodnej i sterylnego trzonu. Część płodna kulista lub piramidalna z dużymi pionowymi rowkami, trzon cylindryczny o średnicy do 6 mm, pokryty włoskami^[4].

Cechy mikroskopowe

Worki cylindryczne, nieco węższe na wierzchołku, 8-zarodnikowe, amyloidalne, 176–228 × 13,4–16,5 µm. Askospory wrzecionowate, cylindryczne, głównie z 7 septami (u nielicznych występuje 8–9 sept), 106–144,2 × 4,8–6,2 µm; Q = 18,4, Qe = 22,9. Parafizy septowane, niektóre bardzo zakrzywione i zwykle nieco pogrubione na wierzchołku o średnicy 4,3–9,3 µm. Włoski na trzonku czarne, ze spiczastymi wierzchołkami i częściowo zakrzywione u nasady, 91,5–126,4 × 6,4–8,6 μm. Ekscypulum o teksturze intricata^[4].

Gatunki podobne

Włosojęzyk szorstki (Trichoglossum hirsutum) ma nieco szersze zarodniki, z dwukrotnie większą liczbą przegród, a wierzchołek jest mniej poszerzony^[4].

Występowanie i siedlisko

Występuje na niektórych wyspach i na wszystkich kontynentach poza Antarktydą i Afryką. Najwięcej stanowisk podano w Europie^[5]. W Polsce M.A. Chmiel w 2006 r. przytoczyła 2 stanowiska^[6], w późniejszych latach znaleziono jeszcze inne stanowiska tego gatunku^[7]. Aktualne stanowiska podaje także internetowy atlas grzybów. Znajduje się w nim na liście gatunków zagrożonych i wartych objęcia ochroną^[8].

Grzyb naziemny, saprotrof^[6].