Trifon Iwanow

Trifon Marinow Iwanow (ur. 27 lipca 1965 w Gornej Lipnicy, gmina Pawlikeni, zm. 13 lutego 2016 w Samowodene) – bułgarski piłkarz, grający na pozycji środkowego obrońcy.

Trifon Iwanow

Трифон Иванов

Data i miejsce urodzenia	27 lipca 1965 Gorna Lipnica
Data i miejsce śmierci	13 lutego 2016 Samowodene
Pozycja	środkowy obrońca
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1983–1988 Etyr Wielkie Tyrnowo 1988–1990 CSKA Sofia 1990–1991 (w) Real Betis 1991–1992 (j) Etyr Wielkie Tyrnowo 1992–1993 CSKA Sofia 1993–1994 (w) Real Betis 1993–1994 Neuchâtel Xamax 1994–1995 (w) CSKA Sofia 1995–1997 Rapid Wiedeń 1997–1998 (j) Austria Wiedeń 1997–1998 (w) CSKA Sofia 1998–2001 Favoritner AC
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1988–1998  Bułgaria 76 (6)
Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Kariera piłkarska

Kariera klubowa

Karierę rozpoczynał w barwach Etyru Wielkie Tyrnowo, gdzie spotkał się ze swoimi przyszłymi kolegami z kadry – Krasimirem Bałykowem, Canko Cwetanowem i Ilianem Kiriakowem. Niedługo po tym jak drużyna prowadzona przez Georgiego Wasilewa zajęła trzecie miejsce w ekstraklasie w sezonie 1987–1988 odszedł do CSKA Sofia. Kilka miesięcy później zdobył z nim mistrzostwo i Puchar kraju.

Po upadku komunizmu wyjechał do Hiszpanii, jednak kariera w lidze zagranicznej zakończyła się po zaledwie pół roku. Druga – trwająca z krótkimi przerwami od jesieni 1993 do 2001 roku – wiodła od ławki rezerwowych w Betisie Sewilla i (początkowo) szwajcarskim Neuchâtel Xamax, przez duże osiągnięcia, także na arenie europejskiej z Rapidem Wiedeń, aż po zmierzch kariery w barwach austriackiego trzecioligowca.

Najbardziej udany sezon Iwanowa – 1995–1996, spędzony w Rapidzie, okraszony był udziałem w finale Pucharu Zdobywców Pucharów (przegranym 0:1 z Paris Saint-Germain) oraz tytułem mistrza Austrii. Ponadto właśnie wtedy Bułgar otrzymał tytuł najlepszego piłkarza w kraju oraz został wybrany do najlepszej jedenastki Europy za rok 1996 i jedenastki T-Mobile Bundesligi.

Kariera reprezentacyjna

W reprezentacji Bułgarii zadebiutował w 1988 roku. Należy do najlepszego pokolenia bułgarskich piłkarzy, i z racji charakterystycznej aparycji (nazywany jest „bułgarskim wilkiem”) do jego najbardziej rozpoznawalnych przedstawicieli. Był liderem linii defensywnej przez całe lata 90., nawet wówczas, gdy nie miał miejsca w składzie drużyn klubowych. Tak było m.in. przed Mundialem 1994, na który został powołany mimo iż od prawie roku był rezerwowym najpierw w Betisie Sewilla, potem w Neuchâtel. Mimo to selekcjoner Dimityr Penew, który wiele lat wcześniej sprowadził go do CSKA Sofia, właśnie od niego w dużej mierze uzależnił koncepcję gry obronnej zespołu, który ostatecznie dotarł do półfinału turnieju.

Od 1996 roku Iwanow był kapitanem drużyny narodowej. Wystąpił z nią także na Euro 1996 (wszystkie trzy mecze w pełnym wymiarze godzin) i Mundialu 1998 (tak samo), po którym, jak wielu innych kolegów pamiętających poprzednie mistrzostwa świata, zakończył reprezentacyjną karierę.

Sukcesy piłkarskie

• mistrzostwo Bułgarii 1990 i 1992 oraz Puchar Bułgarii 1989 z CSKA Sofia
• mistrzostwo Austrii 1996 i finał Pucharu Zdobywców Pucharów 1996 z Rapidem Wiedeń
• Piłkarz roku 1996 w Bułgarii.
• Znalazł się w najlepszej jedenastce Europy za rok 1996 oraz w jedenastce sezonu 1995–1996 w lidze austriackiej.

Po zakończeniu kariery piłkarskiej

Inaczej niż wielu innych kolegów, nie został ani trenerem, ani działaczem piłkarskim, ale przedsiębiorcą. Był zarządcą sieci stacji benzynowych w północnej Bułgarii, prowadzonych przez austriackie przedsiębiorstwo „Avanti”, które z kolei należy do koncernu naftowego OMV^[1].

13 lutego 2016 zmarł w Samowodene w wieku 50 lat z powodu zmasowanego ataku serca przed przybyciem lekarzy^[2].