Twarz anioła (film 1970)

Twarz anioła – polski czarno-biały film wojenny i psychologiczny z 1970 roku w reżyserii Zbigniewa Chmielewskiego^[1]. Pierwszy film przedstawiający funkcjonowanie niemieckiego nazistowskiego obozu dla polskich dzieci w Łodzi^[2].

Twarz anioła

Gatunek	film psychologiczny film wojenny
Rok produkcji	1970
Data premiery	20 stycznia 1971
Kraj produkcji	Polski
Język	polski, niemiecki
Czas trwania	91 min
Reżyseria	Zbigniew Chmielewski
Scenariusz	Zbigniew Chmielewski Stanisław Loth
Główne role	Jiří Vršťala Marek Dudek Zygmunt Malawski Wojciech Pszoniak Alicja Zommer
Muzyka	Piotr Marczewski
Zdjęcia	Stanisław Loth
Scenografia	Bolesław Kamykowski
Kostiumy	Barbara Ptak
Montaż	Zenon Piórecki
Wytwórnia	Zespół Filmowy „Nike”[1]

Produkcja

Inspiracją do stworzenia scenariusza filmu dla Stanisława Lotha był książka Wiesława Jażdżyńskiego Reportaż z pustego pola. Zaprosił on do współpracy ocalałego z obozu Tadeusza Raźniewskiego, który wraz z kręceniem filmu, spisywał swoje wspomnienia z obozu, wydane w 1971 przez Wydawnictwo Łódzkie, pt. Chcę żyć^[2]. Produkcji filmu podjął się Zespół Filmowy „Nike”, który dopracował scenariusz Lotha, zaprosił do współpracy więźnia obozu – Józefa Witkowskiego, a do napisania dialogów, poetę Stanisława Grochowiaka^[2].

Zdjęcia rozpoczęto na początku lata 1970 w hali Wytwórnia Filmów Fabularnych przy ul. Łąkowej w Łodzi. Do roli statystów zaproszono dzieci z łódzkich szkół, ponadto plan odwiedził ambasador Stanów Zjednoczonych w Polsce Walter John Stoessel(inne języki)^[2]

Premiera filmu odbyła się w Łodzi, 20 stycznia 1971, była ona pierwszym filmem oraz drugim, powojennym wytworem kultury, poświęconym obozowi dla dzieci przy ul. Przemysłowej, po Reportażu z pustego pola (1965) Wiesława Jażdżyńskiego, uprzedzając wydane w 1971 wspomnienia Raźniewskiego i odsłonięcie Pomnika Martyrologii Dzieci autorstwa Jadwigi Janus^[2].

Fabuła

Fabuła przedstawia losy dzieci osadzonych podczas II wojny światowej w niemieckim nazistowski obóz dla polskich dzieci przy ul. Przemysłowej w Łodzi. Historia przedstawiona jest z perspektywy jedenastoletniego Tadka (Marek Dudek), chłopca o aryjskich rysach twarzy, dostrzeżonego przez niemieckiego wachmana Augustina (Jiří Vršťala), który planuje go przygarnąć, zabrać do III Rzeszy i udomowić we własnej rodzinie. Niemiec zleca badania medyczne chłopca i próbując ustalić jego rasowe pochodzenie^[2]. Chłopiec nie daje się zmanipulować i przekupić Niemcowi. W wyniku wyzwolenia obozu Augustin próbuje uciec z niego w cywilnym ubraniu, tracąc życie podczas ucieczki^[1]. Film ponadto przedstawia realia życia w obozie – prycze, brudne rekwizyty, obdarte ubrania, konflikty osadzonych dzieci^[2].

Obsada

• Jiří Vršťala – Augustin
• Marek Dudek(inne języki) – Tadek Raniecki
• Zygmunt Malawski – strażnik w warsztacie
• Wojciech Pszoniak – ojciec Tadka
• Alicja Zommer – strażniczka rzucająca okruchy chleba
• Saturnin Żórawski – komendant obozu
• Andrzej Boczula – chłopiec, więzień obozu
• Bogdan Izdebski – chłopiec, więzień obozu
• Jan Sosnowski – chłopiec, więzień obozu
• Piotr Augustyniak – oficer niemiecki, „wychowawca” w obozie
• Jerzy Balbuza
• Wanda Chwiałkowska
• Stanisław Gronkowski – oficer niemiecki, „wychowawca” w obozie
• Andrzej Jurczak – kolporter bibuły zastrzelony na cmentarzu
• Ludwik Kasendra – lekarz obozowy
• Tadeusz Myszorek(inne języki) – oficer niemiecki, „wychowawca” w obozie
• Eugeniusz Korczarowski – oficer niemiecki, „wychowawca” w obozie
• Jerzy Nejman
• Leon Niemczyk – oficer niemiecki wizytujący obóz
• Tadeusz Teodorczyk – strażnik
• Bohdan Wróblewski – lekarz niemiecki oceniający czystość rasową Tadeusza
• Jan Zdrojewski – strażnik