Wiesław Jażdżyński

Wiesław Stefan Jażdżyński (ur. 9 września 1920 w Kielcach, zm. 26 lipca 1998 w Łodzi) – polski prozaik.

Wiesław Stefan Jażdżyński

Data i miejsce urodzenia	9 września 1920 Kielce
Data i miejsce śmierci	26 lipca 1998 Łódź
Zawód, zajęcie	prozaik
Alma Mater	Uniwersytet Łódzki
Odznaczenia

Życiorys

Syn Stefana Jażdżyńskiego. Absolwent Gimnazjum i Liceum im. Stefana Żeromskiego w Kielcach^[1]. Ukończył socjologię na Uniwersytecie Łódzkim. W latach 1943–1945 działał w tajnym nauczaniu. Debiutował w 1944 na łamach konspiracyjnej prasy jako poeta. W latach 1945–1954 był redaktorem tygodnika „Wieś”. Od 1968 należał do PZPR^[2]. W latach 1970–1974 pełnił funkcję dyrektora i redaktora naczelnego Wydawnictwa Łódzkiego. W latach 1974–1977 był redaktorem Łódzkiej Rozgłośni Polskiego Radia, natomiast w latach 1978–1984 zastępcą kierownika rozgłośni.

Dzięki napisanemu przez niego w 1965 Reportażowi z pustego pola przywrócono pamięć o istnieniu w Łodzi obozu dla polskich dzieci^[3].

Odznaczony został m.in.: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem 30-lecia Polski Ludowej, Medalem 40-lecia Polski Ludowej^[4] Medalem „Za zasługi dla obronności kraju”, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, odznaką Zasłużony Działacz Kultury^[2].

Twórczość

• Dyplom
• Nauczyciele na wsi
• W powiatowej Polsce
• Okolice starszego kolegi
• Umarli nie składają zeznań
• Nie ma powrotu
• Reportaż z pustego pola (1965; o obozie przy ul. Przemysłowej w Łodzi)
• Świętokrzyski polonez
• Między prawdą a chlebem
• Sprawa
• Pomnik bez cokołu
• W ostatniej godzinie
• Czuwajcie w letnie noce
• Ściśle tajne
• Pojednanie
• Koniec sezonu
• Między brzegami
• Daleko od prawdy
• Gdy pęka nić
• Ogrody naszych matek
• Prawdy ze świata kłamstw
• „Adara” nie odpowiada
• Pokolenia czas pochłonie
• Kolonia wszystkich świętych