Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Ulica Konopacka w Warszawie
ulica w Warszawie Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Ulica Konopacka – ulica w warszawskiej dzielnicy Praga-Północ.
Remove ads
Historia
Podsumowanie
Perspektywa
Ulica była pierwotnie drogą, która oddzielała Pragę (będącą częścią Warszawy) od założonej przez właściciela okolicznych terenów Ksawerego Konopackiego Nowej Pragi[1]. Od 1863 nosiła nazwę Graniczna, a od ok. 1875 Praska[2]. Trzecia z kolei nazwa, nadana w 1891, upamiętnia założyciela Nowej Pragi[2][3].
W 1861 tereny po parzystej (wschodniej) stronie ulicy zostały rozparcelowane[1]. Z kolei właścicielami działek po stronie nieparzystej stali się w latach 70. byli właściciele nieruchomości znajdujących się na północ od obecnej ul. 11 Listopada, które w 1875 zostały przejęte przez Zarząd Warszawskiego Okręgu Wojskowego[1]. Od lat 70. przy ulicy zaczęły powstawać pierwsze kamienice[4]. W 1889 (według innego źródła w 1891)[5] wraz z Nową Pragą została przyłączona do Warszawy[6].
W 1908 przez początkowy odcinek Konopackiej (do ul. Stalowej, gdzie znajdowała się pętla[7]) pojechały tramwaje elektryczne[4][8]. W latach 20. przedłużono torowisko do ul. 11 Listopada[4] i ulicą zaczęły również przejeżdżać tramwaje na Nowe Bródno i Pelcowiznę[9]. Ruch tramwajowy nadał Konopackiej wielkomiejski charakter[10]. W okresie międzywojennym nazywano ją „Marszałkowską Nowej Pragi“[6][4].
W latach 1909–1918 pod numerem 19 działała jedna z filii lipskich Zakładów Mechanicznych Budowy Dźwigów „Unruh i Liebig”[11]. Później mieściły się w niej inne przedsiębiorstwa; od 1936 była to Fabryka Przyrządów Lekarskich „Dens”[12]. Po 1910[13] na posesji nr 17 powstała nowa siedziba Fabryki Wyrobów Żelaznych, Konstrukcji i Ornamentów „H. Zieleziński” (w 1938 przedsiębiorstwo zatrudniało 239 osób)[14]. W 1915 do kamienicy Jana Modzelewskiego (nr 4) przeniosła się żeńska szkoła należąca do bardzo zasłużonej dla praskiej oświaty Heleny Rzeszotarskiej[15][16]. Przed 1939 pod numerem 13 działała stacja benzynowa[17].
Zabudowa Konopackiej nie odniosła większych strat w czasie II wojny światowej[4]. W lipcu 1945 ulicą ponownie pojechały tramwaje[18], jednak w 1950, przy przekuwaniu torów z szerokiego na normalny rozstaw, przeniesiono je z ulic Wileńskiej i Konopackiej na ulice Targową i 11 Listopada[19]. Po 1945 rozebrano ostatnie istniejące przy ulicy drewniane budynki[4]. W 2018 zlikwidowano pozostałości zabudowy przemysłowej pod numerem 19, a dwa lata później wybudowano na ich miejscu budynek mieszkalny[20].
Remove ads
Gminna ewidencja zabytków
W opublikowanej w 2012 gminnej ewidencji zabytków znalazło się jedenaście budynków przypisanych numeracji ulicy Konopackiej i kilka na skrzyżowaniach z tą ulicą. Żaden z nich nie został wpisany do rejestru zabytków nieruchomych[21].
- Konopacka 4 – kamienica Jana Modzelewskiego
- Konopacka 6 – kamienica Jana i Julii Jurczyków
- Konopacka 7 – oficyna
- Konopacka 8 – kamienica Stanisława Turkowskiego
- Konopacka 12 – oficyna Jana Ciechomskiego
- Konopacka 15 – kamienica Juliana i Włodzimierza Sochockich
- Konopacka 16 – dom
- Konopacka 17 – Fabryka Wyrobów Żelaznych, Konstrukcji i Ornamentów „H. Zieleziński”
- Konopacka 17 – kamienica Kornela Kubackiego
- Konopacka 19 – Zakłady Mechaniczne Budowy Dźwigów „Unruh i Liebig” – wyłączone z ewidencji w 2016[22]
- Konopacka 21 – dom
- Stalowa 14 – róg Konopackiej, kamienica Rabęckich
- Stalowa 17/19 – dom
- Stalowa 21 – dom
- 11 Listopada 30 – dom
- Strzelecka 2 – dom
- Wileńska 31 – dom
- Mała 14 – dom.
Remove ads
Inne informacje
- Ulica „zagrała” ulicę Żelazną w filmie Romana Polańskiego Pianista[23].
Przypisy
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads