Ulica Obornicka w Poznaniu

Ulica Obornicka – ulica Poznania biegnąca od Winiar w kierunku północnym. Do 1918 nosiła nazwę Chaussee v.Obornik, 1918–1939: Obornicka, 1939–1945: Obornikerstrasse, Obersalzbergerallee, od 1945: Obornicka.

ulica Obornicka

Piątkowo, Podolany
Ulica nieopodal Ronda Obornickiego
Państwo	Polska
Miejscowość	Poznań
Przebieg
0 m Rondo Obornickie 92 90 m ul. Włościańska 440 m ul. Suszki 710 m ul. Kopczyńskiego 810 m ul. Kurpińskiego 1050 m ul. Szafran 1100 m ul. Stróżyńskiego 1340 m ul. Jaroczyńskiego 1370 m ul. Firlika 1680 m ul. Hulewiczów, ul. Drwęskiego 2020 m ul. Omańkowskiej 2060 m ul. Mateckiego 2550 m ul. Szarych Szeregów 2550 m ul. Szarych Szeregów 2800 m ul. Szarych Szeregów 2920 m Wiadukt G. Narutowicza nad 395
Położenie na mapie Poznania ulica Obornicka
Położenie na mapie Polski ulica Obornicka
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego ulica Obornicka
52°27′17,9″N 16°53′58,6″E

Historia

Nieużywany obecnie odcinek ul. Obornickiej (nieopodal ul. Juraszów)

Dawniej ulica Obornicka rozpoczynała się na skrzyżowaniu ulic: Pułaskiego, Armii Poznań, Winogrady. Przy budowie Trasy Niestachowskiej (w latach 70. XX w.) jej bieg został przerwany. Funkcjonowały dwie ulice o tej samej nazwie, które nie łączyły się ze sobą. Dopiero przy budowie PST skorygowano nazwy i na odcinku Pułaskiego-Serbska stała się kontynuacją istniejącej ulicy o nazwie Piątkowska.

Na narożniku ul. Włościańskiej znajdowało się nieistniejące gospodarstwo rolne Maksymiliana Bajerleina (1895–1956) – prezesa kółka rolniczego na Winiarach i członka tutejszej rady gminy. Był m.in. posiadaczem pierwszego roweru i telefonu na Winiarach^[1]. Dom pod numerem 303, murowany, pochodzący z 1890 i potem przebudowany, należał do Feliksa Nowowiejskiego^[2]. Tutaj kompozytor napisał m.in. muzykę do Kolendy Warmińskiej Marii Zientary-Malewskiej^[3].

4 lutego 1945 w domu pod numerem 123 (obecnie Piątkowska) doszło do krwawej potyczki między oddziałem radzieckim, któremu towarzyszyli polscy ochotnicy, a żołnierzami Wehrmachtu. Z 25 członków oddziału radzieckiego przy życiu pozostało tylko dwóch zdolnych do walki ludzi. Na pomoc przyszli wtedy polscy cywile w liczbie sześciu osób, tworząc drużynę bojową. Pod ogniem niemieckim z okrążenia wydostała się Helena Mroczyńska, która dotarła do pozostałych Rosjan i sprowadziła odsiecz. Wydarzenia te stały się potem kanwą sztuki telewizyjnej Dom, którą napisał Zbigniew Szumowski^[4].

Od lat 60. do lutego 1986 roku^[5] ulica Obornicka była częścią drogi państwowej nr 155^[6], następnie do 19 grudnia 2014 r. wchodziła w skład drogi krajowej nr 11. Od 1 stycznia 2016 biegnie nią droga wojewódzka nr 433.

Stan obecny i przyszłość

W całości jest jednojezdniowa, na znacznym odcinku charakteryzuje się fatalnym stanym technicznym – ma zniszczoną nawierzchnię z głębokimi koleinami, brak chodników oraz kanalizacji deszczowej^[7]. Istnieją plany zbudowania tzw. ulicy Nowej Obornickiej^[7][8], która zaczynałaby się na wysokości skrzyżowania z ulicą Kurpińskiego i przejęłaby ruch z obecnie istniejącej drogi. Rozpoczęcie budowy nowej arterii prawdopodobnie nastąpi po 2022 roku^[9].

Obiekty

Od północy:

• granica z gminą Suchy Las,
• kolej obwodowa,
• wiadukt Gabriela Narutowicza,
• Wierzbak (dopływ Bogdanki),
• szkoła nr 112,
• Rondo Obornickie,
• stacja benzynowa BP.

Na całej swojej długości ulica stanowi granicę między Podolanami, a Piątkowem.