Uri Huppert

Uri Jerzy Huppert, hebr. ‏אורי הופרט‎ (ur. 17 lipca 1932 w Bielsku-Białej^{[potrzebny przypis][1]}, zm. 5 listopada 2023 w Jerozolimie^[2]) – izraelsko-polski prawnik i adwokat, pisarz, dziennikarz i działacz polityczny, doktor nauk humanistycznych.

Uri Huppert

‏אורי הופרט‎

Data i miejsce urodzenia	17 lipca 1932 Bielsko-Biała
Data i miejsce śmierci	5 listopada 2023 Jerozolima
Zawód, zajęcie	adwokat, pisarz, dziennikarz, działacz polityczny
Narodowość	izraelsko-polska
Tytuł naukowy	doktor nauk humanistycznych
Alma Mater	Uniwersytet Hebrajski
Stanowisko	radny miasta Jerozolimy
Rodzice	Ignacy Wincenty i Teresa z d. Seliger

Życiorys

Urodził się w Bielsku-Białej^{[potrzebny przypis]} w zasymilowanej rodzinie żydowskiej jako syn dr. Ignacego Wincentego Hupperta, adwokata, legionisty i kapitana Wojska Polskiego, zamordowanego przez Niemców w 1942 roku^[3], oraz Teresy Huppert z domu Seliger. Podczas II wojny światowej ukrywał się – wraz z matką – pod fałszywym nazwiskiem Jerzy Halecki. Czasowo, dzięki pomocy Mariana Gołębiowskiego, zamieszkiwali w willi Zamek w Rytrze koło Nowego Sącza^[4]. Teresa zarabiała na utrzymanie pracując jako tłumaczka z języka niemieckiego dla Organisation Todt i jednocześnie współpracując z AK, została zaaresztowana przez Gestapo w Nowym Sączu i zwolniona dzięki wstawiennictwu Jadwigi Wolskiej, która otrzymała pośmiertnie odznaczenie Sprawiedliwego wśród Narodów Świata^[5].

Po zakończeniu wojny Uri Huppert zamieszkał we Wrocławiu, gdzie w 1950 zdał maturę, po czym wraz z matką wyemigrował do Izraela. Tam ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie^[1], po których pełnił ważne funkcje w izraelskim Ministerstwie Spraw Zagranicznych^[1]. W 1973 został radnym miasta Jerozolimy^[3].

W 2007 roku na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie nauk o polityce na podstawie napisanej pod kierunkiem Leonarda Łukaszuka rozprawy pt. Współczesne Państwo Izraela a problemy ortodoksji religijnej^[6].

Jako prezes Ligi do Walki z Przymusem Religijnym występował w wielu procesach związanych z nietolerancją religijną^[1][3]. Wykładał na Uniwersytecie Stanowym w Cleveland w Ohio. Był komentatorem BBC w języku polskim na Bliskim Wschodzie. Prowadził kancelarię adwokacką w Jerozolimie.

Od 1989 roku regularnie odwiedzał Polskę^[3]. Publikował m.in. w „Gazecie Wyborczej” i „Midraszu”.

Wybrane publikacje

• Izrael. Rabini i heretycy (1992)
• Izrael na rozdrożu (2001)
• Podróż do źródeł pamięci (2004)
• Izrael w cieniu fundamentalizmów (2007) – poprawione i zmienione wydanie książki Izrael na rozdrożu