Ustawa o Wielkim Berlinie

Ustawa o Wielkim Berlinie − ustawa przyjęta 27 kwietnia 1920 roku^[1] głosami USPD i SPD, przy wstrzymujących się przedstawicielach Partii Centrum^[2], na podstawie której od 1 października 1920 roku do Berlina przyłączono 7 miasteczek, 59 gmin wiejskich i 27 osiedli, które podzielono pomiędzy 20 dzielnic. Po wejściu ustawy w życie powierzchnia Berlina wzrosła z 65 km² do 878 km², a populacja osiągnęła liczbę 3,8 mln^[3]

Ustawa o Wielkim Berlinie

Państwo	Niemcy
Data wydania	27 kwietnia 1920
Data wejścia w życie	1 października 1920
Rodzaj aktu	ustawa
Zastrzeżenia dotyczące pojęć prawnych