Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Villiaumit
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Villiaumit – minerał z gromady halogenków będący krystalicznym fluorkiem sodu (NaF). Należy do minerałów bardzo rzadkich. Nazwa pochodzi od nazwiska Maxime'a Villiaume'a – francuskiego podróżnika i kolekcjonera minerałów, głównie z Gwinei i Madagaskaru, który jako pierwszy w 1908 roku opisał minerał pochodzący z Wysp Los w Gwinei[4][1].
Remove ads
Właściwości
Villiaumit bardzo rzadko tworzy kryształy, które przybierają postać słabo wykształconych sześcianów. Zwykle występuje w skupieniu ziarnistym. Ma barwę czerwoną, karminową, ciemnowiśniową, szkarłatnoczerwoną, brązową[2], różową[2]. Kryształy syntetycznego fluorku sodu są bezbarwne[5][6], natomiast zabarwienie villiaumitu jest spowodowane defektami sieci krystalicznej w minerale, będących efektem oddziaływania zewnętrznego promieniowania jonizującego[7]. Ogrzewany do temperatury 300 °C staje się bezbarwny[1][4]. Minerał odznacza się wyjątkowo silnym pleochroizmem, obserwowane barwy oscylują od jaskrawożółtej do ciemnoczerwonej[1]. Minerał jest przezroczysty do nieprzeświecającego, o szklistym połysku. Jest rozpuszczalny w wodzie[4].
Remove ads
Toksyczność
Jak wszystkie rozpuszczalne fluorki, jest bardzo toksyczny dla człowieka. LDLo wynosi ok. 70 mg/kg (doustnie)[8]. W przypadku spożycia odpowiednio dużej dawki niemal natychmiast pojawiają się bóle brzucha, nudności, wymioty, wzmożone wydzielanie śliny, czasem bóle głowy, nadmierne pocenie się i uczucie osłabienia. W dawce zbliżonej do śmiertelnej występują zaburzenia sercowo-naczyniowe i funkcji mięśni w wyniku zaburzeń elektrolitowych, głównie hipokalcemii i hiperkaliemii; przejawia się to bólami mięśniowymi, bolesnymi skurczami, drgawkami, spadkiem ciśnienia tętniczego, zaburzeniem rytmu serca. Rozwija się również mieszana kwasica oddechowo-metaboliczna w wyniku zaburzeń układu oddechowego i funkcji nerek[9].
Remove ads
Występowanie
Villiaumit jest minerałem bardzo rzadkim. Zwykle jest składnikiem sjenitów nefelinowych. Występuje[3] w Gwinei (Wyspy Los, gdzie został odkryty), Rosji – Chibiny (Półwysep Kolski), Kanadzie – Mon Saint Hilaire w Quebec, Kenii – złoże Magadii i na Grenlandii – Ilimaussak[1].
Zastosowanie
Minerał cieszy się dużym zainteresowaniem kolekcjonerów. Nie ma zastosowania w jubilerstwie[1][3].
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads