Włókniczek skórkowaty

Włókniczek skórkowaty (Byssomerulius corium (Pers.) Parmasto) – gatunek grzybów z rodziny Irpicaceae^[1].

Włókniczek skórkowaty

Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	podstawczaki
Klasa	pieczarniaki
Rząd	żagwiowce
Rodzina	Irpicaceae
Rodzaj	włókniczek
Gatunek	włókniczek skórkowaty
Nazwa systematyczna
Byssomerulius corium (Pers.) Parmasto Izv. Akad. Nauk Estonsk. SSR, Ser. Biol. 16: 383 (1967)

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji: Irpicaceae, Polyporales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi (według Index Fungorum)^[1].

Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w roku 1801 Christiaan Hendrik Persoon, nadając mu nazwę Thelephora corium. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w roku 1967 Erast Parmasto^[1]. Synonimów nazwy naukowej ma około 50. Niektóre z nich^[2]:

• Byssomerulius confluens (Schwein.) Lindsey & Gilb. 1978
• Meruliopsis corium (Pers.) Ginns 1976
• Merulius chilensis Speg. 1924

Nazwę polską nadał Władysław Wojewoda w 2003 r. W polskim piśmiennictwie mykologicznym gatunek ten opisywany był też jako stroczek skórkowaty lub włókniczek skórzasty^[3].

Morfologia

Owocnik

Jest zmienny morfologicznie, jednak od podobnych gatunków dość łatwy do odróżnienia, ze względu na pergaminowaty wygląd. Jest płaski, rozpostarty na podłożu i ściśle do niego przylegający, ale o brzegach odginających się. Jest cienki – ma grubość 0,2–1 mm, ale osiąga szerokość i długość nawet kilkudziesięciu centymetrów. Powierzchnia młodych owocników jest biała, gładka, później brzegi coraz bardziej odginają się od podłoża, a powierzchnia owocników staje się kremowa, bladożółtawa, żółtoochrowa, lekko czerwonawa lub szarawa, nieregularnie siatkowana lub porowato-dołkowana. Zmarszczenia na powierzchni przyjmują labiryntowaty kształt^[4][5].

Cechy mikroskopowe

Strzępki cienkościenne lub nieznacznie grubościenne, o szerokości 2–6 (8) μm, proste z przegrodami, na których z rzadka występują podwójne sprzążki. Są słabo inkrustowane, rozgałęziają się regularnie pod ostrym kątem. Cystyd brak, ale czasami występują bazydiole. Podstawki długo zgrubiałe, zwężone, 4-sterygmowe, proste, z przegrodami w podstawie. Mają rozmiar 17–40 × 4–6 μm. Zarodniki elipsoidalne, cylindryczne, proste, czasami, lekko zakrzywione. Mają rozmiar 4,5–9 × 2,3–4,5 pm, są gładkie, cienkościenne, szkliste, zwykle z centralną kroplą oleju, nieamyloidalne^[5].

Występowanie i siedlisko

Występuje w Europie, Azji, Afryce, Australii, Ameryce Północnej, Południowej i Środkowej. Gatunek jest szeroko rozpowszechniony na półkuli północnej, ale zdecydowanie częściej na obszarach o klimacie umiarkowanym^[5]. W Polsce jest bardzo pospolity^[3].

Rośnie na martwych, opadłych gałęziach drzew i krzewów liściastych. Występuje w lasach, parkach, zaroślach, najczęściej w nadrzecznych łęgach, nad brzegami rzek i potoków^[4].

Owocniki są jednoroczne. Saprotrof powodujący białą zgniliznę drewna^[5].