Władimir Nikołajew

Życiorys

Podsumowanie

Perspektywa

W 1871 ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Petersburgu. W maju 1872 przeprowadził się do Kijowa, gdzie został miejskim architektem (1873–1887). Współpracował również z lokalną Cerkwią prawosławną (1875–1898) m.in. jako projektant Ławry Kijowsko-Pieczerskiej wraz z jej trapeznią.

Był przedstawicielem eklektyzmu. Stworzył ponad 27 budynków mieszkalnych, 18 świątyń, ma również na swym koncie projekty szkół, szpitali i fabryk. Zaprojektował budynek Domu Kupieckiego przy Chreszczatyku (ukr. Купецьке зібрання) wraz z salą koncertową (obecnie Filharmonia), budynek Miejskiego Towarzystwa Kredytowego przy Instytuckiej (1894, nie zachował się), szpitale żydowski i robotników niewykwalifikowanych (tak zwanych czarnorobów).

Jego autorstwa były kijowskie pomniki Bohdana Chmielnickiego, Mikołaja I i Michaiła Glinki, a także rezydencje kijowskich mieszczan i magnatów:

Fiodora Tereszczenki (1877–1884] zaprojektowane wspólnie z Andrijem Gunem, obecnie: Kijowskie Muzeum Sztuki Rosyjskiej
Markusa Zajcewa (1897)
Libermana (1898, obecnie: siedziba Narodowego Związku Pisarzy Ukrainy)
Galperina (1899, obecnie należy do Rady Werchownej)
Wasyla Symierenki (lata 90. XIX wieku)

Nikołajew zaprojektował też bardzo popularne wśród kijowian budynki hotelu Naciona i Belle-Vi na Chreszczatyku (żaden z nich nie przetrwał do czasów współczesnych).

Napisał kilka książek poświęconych architekturze, pracom restauracyjnym i prawu budowlanemu. Jego syn Hipolit był w latach 1892–1917 architektem miejskim Kijowa, drugi z synów Leonid został z kolei sławnym pianistą i pedagogiem.

Zmarł jesienią 1911 i został pochowany na cmentarzu Askoldowskim (nagrobek się nie zachował).

Remove ads

Twórczość