Władysław Drelicharz

Władysław Drelicharz (ur. 16 września 1913 w Tuchowie, zm. 21 listopada 1944 na południe od Faenzy) – kapitan Wojska Polskiego, kawaler Virtuti Militari.

Władysław Drelicharz

kapitan
Data i miejsce urodzenia	16 września 1913 Tuchów, Austro-Węgry
Data i miejsce śmierci	21 listopada 1944 na południe od Faenzy, Włochy
Przebieg służby
Lata służby	1933–1944
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Polskie Siły Zbrojne
Jednostki	51 Pułk Piechoty, 4 Pułk Pancerny „Skorpion”
Stanowiska	oficer informacyjny, dowódca szwadronu czołgów
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa: kampania wrześniowa bitwa o Monte Cassino bitwa o Ankonę
Odznaczenia

Życiorys

Urodził się w 1913 r. w małopolskim Tuchowie^[1]. Należał do Związku Strzeleckiego. Uczył się w Szkole Podchorążych Piechoty w Ostrowie-Komorowie. Po jej ukończeniu w roku 1936 jako podporucznik przydzielony został do 51 pułku piechoty Strzelców Kresowych w Brzeżanach^[1].

Podczas kampanii wrześniowej walczył jako oficer informacyjny 51 pułku piechoty Strzelców Kresowych^[2]. Po wkroczeniu Armii Czerwonej i rozwiązaniu jednostki udał się do Brzeżan. W grudniu 1939 roku przekroczył granicę węgierską^[3].

W 1940 zgłosił się do punktu zbornego Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich w Bejrucie^[3]. Po opuszczeniu strefy francuskiej i dołączeniu do Brytyjczyków, został dowódcą plutonu w stopniu porucznika. Walczył w obronie Tobruku i bitwie pod Gazalą. W nocy z 20 na 21 listopada 1941 roku został ranny w czasie wypadu z twierdzy tobruckiej^[4].

Z chwilą utworzenia 2 Korpusu Polskiego, jako kapitan, został dowódcą 2 szwadronu 4 pułku pancernego „Skorpion”^[1]. Uczestniczył w bitwie o Monte Cassino, gdzie został ranny. Za bitwę pod Monte Cassino został odznaczony orderem Virtuti Militari^[3]. Następnie uczestniczył w bitwie o Ankonę oraz bojach o Cesano i Vicinato.

Poległ wraz z załogą swojego czołgu 21 listopada 1944 w czasie natarcia w górach na południe od Faenzy, między szosą Florencja – Forli a rzeką Samoggia^[3]. Pierwotnie został pochowany w Dovadola, a następnie jego prochy przeniesiono na polski cmentarz wojskowy w Bolonii^[1].

W rodzinnym Tuchowie znajduje się ulica nazwana jego imieniem oraz symboliczna mogiła. Pośmiertnie awansowany do stopnia majora.

Ordery i odznaczenia

Lista według opracowania^[1]:

• Krzyż Złoty Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 73^[5]
• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 8800^[6]
• Krzyż Walecznych dwukrotnie
• Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino
• Krzyż Czynu Bojowego Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie
• Africa Star
• Italy Star
• 1939–1945 Star
• War Medal 1939–1945