Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Florencja
włoskie miasto i gmina Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Florencja (wł. Firenze, MAF: [fiˈrɛnʦe]) – miasto w środkowych Włoszech, nad Arno, u stóp Apeninów[1], stolica Toskanii i prowincji Florencja, stolica Włoch w latach 1865–1871. W 2022 roku liczyła 362 tys. mieszkańców.
Remove ads
Historia
Podsumowanie
Perspektywa
Założone przez Etrusków jako Faesulae[2], zburzone przez Sullę w 82 p.n.e. Następnie odbudowane przez Juliusza Cezara w 59 p.n.e. jako kolonia dla byłych żołnierzy i nazwane Florentia. Zabudowa tego okresu została założona na planie obozu wojskowego. Z tego okresu pochodzi zachowany szachownicowy układ ulic. Początkowo, w czasach Cesarstwa rzymskiego, Florencja była ośrodkiem handlu i rzemiosła. W 405 obroniła się przed najazdem Ostrogotów, w 539 uzależniona od Bizancjum, a od 541 od Gotów. W 570 została podbita przez Longobardów, którzy z kolei utracili miasto na rzecz Franków.
W XI wieku odzyskała znaczenie jako ośrodek handlu, przede wszystkim z uwagi na swoje położenie – na drodze z Francji do Rzymu. W 1078 rozpoczęto budowę nowych fortyfikacji.
Republika Florencka

Od 1115 miasto uzyskało status niezależnego miasta, od 1167[2] weszło w skład Ligi Lombardzkiej, a w 1183 Florencja ogłosiła się komuną miejską. Mimo trwających w tym okresie zatargów pomiędzy stronnictwami gwelfów i gibelinów, licznych sporów i wojen, był to trwający wiele stuleci czas rozkwitu i rozwoju miasta. Oprócz handlu w XII wieku rozwinęło się sukiennictwo, a później także jedwabnictwo. W XIII wieku powstały pierwsze domy bankowe. W 1252 rozpoczęto bicie złotych monet – florenów, które szybko stały się główną monetą Europy. W mieście działali Brunetto Latini, Dante Alighieri, Giotto di Bondone i Arnolfo di Cambio. Jednocześnie narastał konflikt pomiędzy bogatymi kupcami i rzemieślnikami, reprezentowanymi przez cechy, a pozbawioną praw ubogą ludnością.

Na przełomie XIII i XIV wieku było to jedno z największych miast Europy z ponad 100 tysiącami mieszkańców[3]. Zaraza z 1348[2], która spowodowała dalsze zubożenie społeczeństwa, doprowadziła do wybuchu powstania w 1378, które zmieniło formę sprawowania władzy. Od 1434 miastem począł rządzić ród Medyceuszów, który doprowadził miasto do największej potęgi gospodarczej i kulturalnej (druga połowa XV w.). Pod rządami Wawrzyńca Wspaniałego (Il Magnifico) miasto wzbogaciło się o znaczną liczbę wielkich dzieł sztuki oraz liczne budowle. Po obaleniu Savonaroli w 1498 faktyczną władzę w Republice Florenckiej jako dożywotni gonfalonier przejął Piero Soderini, a jego bliskim współpracownikiem był Niccolò Machiavelli. W 1512, po obaleniu republiki, do władzy powrócili Medyceusze – od 1569 roku jako wielcy książęta Toskanii. Ich rządy trwały do 1737 roku.
Wielkie Księstwo Toskanii

Był to okres największego rozkwitu miasta zarówno pod względem gospodarczym, jak i kulturalnym. W tym czasie tworzyli w nim Leonardo da Vinci i Michał Anioł (Michelangelo). Pod koniec XVI wieku powstała tam także grupa kompozytorów, poetów i teoretyków muzyki, zwana Cameratą florencką. Z jej działalnością łączy się też powstanie pierwszej w historii światowej muzyki opery – Dafne Jacopa Periego, wystawionej w pałacu Jacopa Corsiego w karnawale 1598.

Po wygaśnięciu dynastii Medyceuszy w 1737 roku Toskania wraz z Florencją została podporządkowana bocznej linii austriackich Habsburgów, a stery władzy przejęła rodzina Lorena[4] (wł. Asburgo-Lorena). W latach 1801–1808 Florencja była stolicą Królestwa Etrurii, następnie ponownie znalazła się pod rządami dynastii habsbursko-lotaryńskiej.
Zjednoczone Włochy
Od 1860 włączona do Królestwa Sardynii, przejściowo była stolicą Zjednoczonych Włoch w latach 1865–1870.
Podczas II wojny światowej Florencję w marcu 1944 objął strajk generalny ogłoszony przez włoski ruch oporu. W lipcu 1944 miasto doznało poważnych zniszczeń od bombardowań i ostrzału artyleryjskiego w trakcie walk toczonych po obu stronach Arno przez oddziały nowozelandzkie 8 Armii brytyjskiej i lokalne grupy ruchu oporu z wojskami niemieckimi i oddziałami włoskich faszystów.
4 listopada 1966 Florencję nawiedziła wielka powódź wskutek wylania Arno, co spowodowało podtopienie i zniszczenie wielu cennych zabytków. M.in. zalany został most Ponte Vecchio; woda uniosła część biżuterii ze sklepów na moście, którą mieszkańcy próbowali potem wyłowić[5].
Remove ads
Zabytki i atrakcje turystyczne




- Baptysterium Jana Chrzciciela (Battistero di San Giovanni Battista)
- Biblioteka Laurenziana (Biblioteca Medicea Laurenziana)
- Boboli
- Galeria Akademii (Galleria dell’Accademia)
- Galeria Uffizi (Galleria degli Uffizi)
- Katedra Matki Boskiej Kwietnej (Cattedrale di Santa Maria del Fiore)
- Katedra Santa Reparata (Chiesa di Santa Reparata)
- Muzeum dell’Opera del Duomo
- Kościół Santa Maria del Carmine (Basilica di Santa Maria del Carmine)
- Kościół Santa Maria Novella (Basilica di Santa Maria Novella)
- Kościół Świętego Krzyża (Basilica di Santa Croce)
- Kościół Świętego Wawrzyńca (Basilica di San Lorenzo)
- Kościół Santo Spirito (Basilica di Santo Spirito)
- Kościół San Michele in Orto (Orsanmichele)
- Kościół Trójcy Świętej (Basilica di Santa Trinita)
- Kościół San Miniato al Monte
- Kościół Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny (Santissima Annunziata)
- Muzeum San Marco (Museo di San Marco)
- Loggia dei Lanzi (Loggia dei Lanzi, Loggia della Signoria)
- Loggia del Mercato Nuovo (Mercato del Porcellino)
- Loggia del Bigallo
- Ogród botaniczny (Giardino dei Semplici)
- Pałac Bargello (Palazzo del Bargello)
- Pałac Davanzati (Palazzo Davanzati)
- Pałac Vecchio (Palazzo Vecchio)
- Pałac Medyceuszy (Palazzo Medici Riccardi)
- Pałac Strozzi (Palazzo Strozzi)
- Pałac Pitti (Palazzo Pitti)
- Pałac Rucellai (Palazzo Rucellai)
- Plac della Signoria (Piazza della Signoria)
- Plac Republiki (Piazza della Repubblica)
- Most alla Carraia (Ponte alla Carraia)
- Most Trójcy Świętej (Ponte Santa Trinita)
- Most Złotników (Ponte Vecchio)
- Narodowe Muzeum Archeologiczne (Museo archeologico nazionale)
Remove ads
Sport
We Florencji działa klub piłkarski ACF Fiorentina, który gra w rozgrywkach Serie A.
Gospodarz finału Ligi Światowej siatkarzy w 2014 roku.
Komunikacja

Stacje kolejowe
- Firenze Belfiore
- Firenze Campo Marte
- Firenze Cascine
- Firenze Castello
- Firenze Pratignone
- Firenze Rifredi
- Firenze Rovezzano
- Firenze San Marco Vecchio
- Firenze Santa Maria Novella – główny dworzec
- Firenze Statuto
- Firenze Le Cure
- Firenze Le Piaggie
- Firenze Salviati
- Firenze Zambra
Miasta partnerskie
Drezno, Niemcy
Isfahan, Iran
Kassel, Niemcy
Kioto, Japonia
Filadelfia, Stany Zjednoczone
Reims, Francja
Kraków, Polska
Ateny, Grecja
Edynburg, Wielka Brytania
Grenada, Hiszpania
Turku, Finlandia
Al-Ujun, Maroko
Asmara, Erytrea
Fez, Maroko
Kijów, Ukraina
Kuwejt, Kuwejt
Nankin, Chińska Republika Ludowa
Nazaret, Izrael
Salvador, Brazylia
Sydney, Australia
Tirana, Albania
Valladolid, Hiszpania
Erywań, Armenia
Gaziantep, Turcja
Remove ads
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads